ലോകം മാര്‍ക്സില്‍ അവസാനിക്കുകയല്ല, തുടങ്ങുകയാണ് ?
അതേ, ഇപ്പോള്‍ മാര്‍ക്സും മാവോയും തിരിച്ചുവന്നിരിക്കുന്നു. മാര്‍ക്സിസത്തെ മാര്‍ക്സില്‍ നിന്നാരംഭിക്കുന്ന സര്‍ഗാത്മക ചിന്തയായി മനസ്സിലാക്കുമ്പോള്‍ അത് മാര്‍ക്സില്‍ നിന്നു തുടങ്ങുകയാണ്. മാര്‍ക്സില്‍ അവസാനിക്കുകയല്ല. ഏഷ്യനാഫ്രിക്കന്‍, ലാറ്റിനമേരിക്കന്‍ രാജ്യങ്ങളിലെ സമൂഹങ്ങളെയും സാമ്രാജ്യത്വത്തെയും വര്‍ത്തമാനസാഹചര്യങ്ങളില്‍ മനസ്സിലാക്കാനുതകും വിധത്തില്‍ മാര്‍ക്സിസത്തെ സമ്പന്നമാക്കിയ മാവോയുടെ സൃഷ്ടിപരമായ സംഭാവനകള്‍ അനല്പമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ സമൂഹത്തെ മനസ്സിലാക്കുന്നതിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ ഉപകരണമാണ് മാര്‍ക്സിസവും മാവോയിസവും പ്രദാനം ചെയ്യുന്നത്. ഈ നല്ല ഉപകരണത്തിന്റെ പ്രയോഗം നിങ്ങളെ, ഉപയോഗിക്കുന്ന ആളിനെ, ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ചൂഷണത്തിലും മര്‍ദ്ദനത്തിലുമധിഷ്ഠിതമായ വര്‍ത്തമാന സാമൂഹ്യവ്യവസ്ഥിതിയെ മനസ്സിലാക്കുന്നതിനുമാത്രമല്ല, അതിന്റെ യുക്തിശാസ്ത്രത്തെ, അതിന്റെ ആന്തരിക വൈരുദ്ധ്യങ്ങളെ, അതിന്റെ ദൌര്‍ബല്യങ്ങളെക്കൂടി കണ്ടെത്തുന്നതിന് അത് നിങ്ങളെ സഹായിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് ഈ ഉപകരണം സമൂഹത്തെ മനസ്സിലാക്കാന്‍ മാത്രമല്ല അതിനെ മാറ്റിത്തീര്‍ക്കാന്‍ കൂടിയുള്ള ഒന്നായിത്തീരുന്നു. അതായത്, ചൂഷിതജനവിഭാഗങ്ങളുടെ വിമോചനത്തിനുതകുന്ന തന്ത്രങ്ങളും നയങ്ങളും കാര്യക്ഷമമായി രൂപപ്പെടുത്താന്‍ അത് സഹായകമായിത്തീരുന്നു. ഈ ഉപകരണം ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് ഇപ്പോഴത്തെ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധി മാത്രമല്ല വര്‍ത്തമാന മുതലാളിത്തത്തിന്റെയും സാമ്രാജ്യത്ത്വത്തിന്റെയും വ്യവസ്ഥാപരമായ പ്രതിസന്ധിയെക്കൂടി വിശകലനം ചെയ്യാനാണ് എനിക്ക് ഇഷ്ടം.
എണ്ണപ്രതിസന്ധി, ഊര്‍ജ്ജപ്രതിസന്ധി, ഭക്ഷ്യപ്രതിസന്ധി പാരിസ്ഥിതിക പ്രതിസന്ധി, സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധി... മുതലാളിത്തം മുതലകൂപ്പുകുത്തുകയാണോ... എന്താണ് മാര്‍ക്സിസ്റ്റ് വിശകലനം?
പരമ്പരാഗത സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രജ്ഞരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇപ്പോഴത്തെ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധി പെട്ടെന്ന് പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ട ഒന്നാണ്. പക്ഷേ, ഞങ്ങള്‍ മാര്‍ക്സിസ്റ്റ് സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രജ്ഞരില്‍ നല്ലൊരുവിഭാഗമെങ്കിലും പ്രതീക്ഷിച്ച ഒന്നായിരുന്നു ഈ പ്രതിസന്ധി. സാധാരണ രീതിയില്‍ ലളിതമായി പറയാറുള്ളതുപോലെ മുതലാളിത്തം പ്രതിസന്ധികളെ നേരിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കും എന്ന പ്രസ്താവനയിലധിഷ്ഠിതമായിരുന്നില്ല ഇത്. മറിച്ച് വര്‍ത്തമാനകാലയളവിലെ നിയോലിബറല്‍ ആഗോളവത്കരണത്തിന്റെ വിശകലനം, അത് സുസ്ഥിരമല്ല എന്ന അറിവിലേക്ക് നയിച്ചു എന്നതാണ് വസ്തുത. പരമ്പരാഗത ധനശാസ്ത്രജ്ഞരില്‍പ്പെട്ട കേമന്മാര്‍പോലും ഇത് മനസ്സിലാക്കുന്നതില്‍ പരാജയപ്പെട്ടു. അതു മനസ്സിലാക്കുന്നതിനുള്ള ധിഷണാപരമായ ഉപകരണങ്ങള്‍ അവര്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് ആഗോളവത്കരണത്തിന് ബദലുകളില്ല എന്നവര്‍ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. ആഗോളവത്കരണത്തെ സ്വീകരിക്കേണ്ടതിന്റെയും അതിനായി സമര്‍പ്പിക്കേണ്ടതിന്റെയും അതുമായി സമരസപ്പെടേണ്ടതിന്റെയും ആവശ്യത്തെയും ഒടുവില്‍ ആഗോളവത്കരണത്തെ അനുകൂലമായി ഉപയോഗപ്പെടുത്തേണ്ട കാര്യത്തെക്കുറിച്ചുമായിരുന്നു അവരുടെ പറച്ചിലുകള്‍. ഞങ്ങളെപ്പോലുള്ളവര്‍ സാമ്രാജ്യത്വ ആഗോളവത്കരണത്തിനു ബദല്‍ സാധ്യമാണെന്നും അതു സോഷ്യലിസ്റ്റു ബദല്‍ മാത്രമാണെന്നും പറഞ്ഞു. ഈ വ്യവസ്ഥ സുസ്ഥിരമല്ല. ഇപ്പറയുന്നതിനര്‍ത്ഥം രണ്ടുവര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ സോഷ്യലിസം സംജാതമാകുമെന്നല്ല, മറിച്ച്, പ്രതിസന്ധിയിലകപ്പെട്ട മുതലാളിത്തത്തിനും സാമ്രാജ്യത്ത്വത്തിനും ബദലായി ചൂഷിത-മര്‍ദ്ദിത വിഭാഗങ്ങളുടെ പക്ഷത്തുനിന്ന് സാധ്യമായ പ്രതികരണം സോഷ്യലിസത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടങ്ങളാണ് എന്നാണ്.ഇപ്പോഴത്തെ സാമ്പത്തികതകര്‍ച്ച സംഭവിച്ചത് ഏതാണ്ട് ആറ് മാസങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പാണ്. എന്നാലിത് കേവലമായ ഒരു സാമ്പത്തിക തകര്‍ച്ച മാത്രമല്ല. ഐസ് കട്ടയുടെ ഉപരിതലം മാത്രം എന്നു പറയാം. ഈ ഐസ് കട്ടയ്ക്കിടയില്‍ വാര്‍ദ്ധക്യം ബാധിച്ച മുതലാളിത്തത്തിന്റെ പ്രതിസന്ധിയാണുള്ളത്. കാലഹരണപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞ മുതലാളിത്തത്തിന്റെ പ്രതിസന്ധി എന്നുതന്നെ പറയാന്‍ എനിക്കു മടിയില്ല. മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥയുടെ ഈ പ്രതിസന്ധി നിരവധി രൂപങ്ങളില്‍ പ്രകടമായിത്തീരുന്നുണ്ട്. എണ്ണ പ്രതിസന്ധി, ഊര്‍ജ്ജപ്രതിസന്ധി, ഭക്ഷണപ്രതിസന്ധി, പാരിസ്ഥിതിക പ്രതിസന്ധി എന്നിങ്ങനെ നിരവധി രൂപങ്ങളില്‍! പരമ്പരാഗത ധനശാസ്ത്രജ്ഞന്‍മാര്‍ ഈ ഓരോ പ്രതിസന്ധിയേയും പ്രത്യേകം പ്രത്യേകമായി വിശകലനം ചെയ്യുകയാണ് ചെയ്തത്. അവയോരോന്നും തമ്മിലുള്ള പരസ്പരബന്ധം മനസ്സിലാക്കാന്‍ അവര്‍ ശ്രമിക്കുന്നില്ല. മാര്‍ക്സിസ്റ്റ് വിശകലനരീതി സ്വീകരിച്ച ഞങ്ങളാകട്ടെ പ്രതിസന്ധികളെ അവയുടെ പരസ്പരബന്ധങ്ങളില്‍ മനസ്സിലാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു.
അതായത് മുതലാളിത്തം ആസന്നമരണാവസ്ഥയിലാണ് ?
കഴിഞ്ഞ ഇരുപത്തിയഞ്ചോ മുപ്പതോ വര്‍ഷങ്ങളായി നമ്മുടെ സാമൂഹികവ്യവസ്ഥ വാര്‍ദ്ധക്യദശയിലേക്കും വളരെ പെട്ടെന്നു പൊട്ടിത്തകരുന്ന കുമിളകളുടെ രൂപവത്കരണത്തിലേക്കും വര്‍ധിതമായ സാമ്പത്തികവത്ക്കരണത്തിലേക്കും (Financialisation) എത്തിച്ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. ഇക്കാര്യം മനസ്സിലാക്കണമെങ്കില്‍ നമ്മള്‍ നിയോലിബറലിസത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വെറും വിവരണങ്ങളില്‍ നിന്ന് മുന്നോട്ടുപോകേണ്ടതുണ്ട്. നിയോലിബറലിസത്തിന്റെ മുഖംമൂടിക്കുപിറകില്‍ അറുപിന്തിരിപ്പനായ, നവയാഥാസ്ഥിതികമായ താത്പര്യങ്ങളും നയങ്ങളുമാണുള്ളത്. ആഗോളവത്ക്കരണം എന്ന പ്രയോഗത്തിലൂടെ അവയെല്ലാം മറച്ചുവെക്കാനുള്ള ശ്രമമാണ് നടന്നത്. യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ആഗോളവത്ക്കരണം എന്നത് മാനവചരിത്രത്തില്‍ വളരെ വളരെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുമുന്‍പാരംഭിച്ച പ്രക്രിയയാണ്. മുതലാളിത്തം എന്നും ഒരു ആഗോളവത്ക്കരണ വ്യവസ്ഥയായിരുന്നു. യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഇന്ത്യയുടെ കോളനിവത്ക്കരണമെന്നത് ആഗോളവത്ക്കരണത്തിന്റെ ഒരു രൂപം തന്നെയായിരുന്നില്ലേ ? എന്നാല്‍ ഇപ്പോള്‍ ഈ പ്രയോഗം നടത്തപ്പെടുന്നത്, തങ്ങള്‍ പറയുന്ന ആഗോളവത്ക്കരണം സാമ്രാജ്യത്വആഗോളവത്കരണമാണെന്ന അപ്രിയകരമായ സത്യം ഒഴിവാക്കാനാണ്.
ക്രമാനുഗതമായി മുതലാളിത്തത്തില്‍ ദൃശ്യമായ ഗുണപരമായ മാറ്റത്തെക്കുറിച്ചുള്ള താങ്കളുടെ നിരീക്ഷണങ്ങള്‍ എന്താണ് ?
ഒന്ന്, അന്‍പതു വര്‍ഷത്തിനുമുന്‍പുള്ളതുമായി ഒരുവിധത്തിലും താരതമ്യം സാധ്യമല്ലാത്തവിധം മൂലധനത്തിന്റെ ആഗോളവത്കരണം സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു. രണ്ട്, അത്ഭുതപൂര്‍വ്വമായ ഈ ആഗോളവത്കരണത്തിന്റെ ഫലമായി എണ്ണത്തില്‍ അയ്യായിരത്തോളംമാത്രം വരുന്ന പ്രഭുക്കളുടെ കൈയില്‍ എല്ലാം കേന്ദ്രീകരിക്കുന്ന ആഗോള മുതലാളിത്തഘടന നിലവില്‍ വന്നിരിക്കുന്നു. ഈ ഭൂമുഖത്തുള്ള ഏതുരാജ്യത്തിലുമുള്ള സാമൂഹിക, സാമ്പത്തിക, രാഷ്ട്രീയകാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും നിര്‍ണ്ണായക തീരുമാനങ്ങളെടുക്കുന്നത് ഈ പ്രഭുക്കളും അവരുടെ പിന്നിലുള്ള ശക്തികളുമാണ്. ഇത് പുതിയ കാര്യമാണ്. മുതലാളിത്തത്തിനുകീഴില്‍ സമൂഹം നിരന്തരമാറ്റത്തിനു വിധേയമാണ്. ശാസ്ത്രവികാസവും പുതിയ സാങ്കേതികവിദ്യകളും സംഭവിക്കുന്നുണ്ട്. എന്നാല്‍ ഈ മാറ്റങ്ങള്‍ പഠനവിധേയമാക്കുമ്പോള്‍ മൂലധനത്തിന്റെ ആഗോളവത്കരണം നടക്കുന്ന തലത്തില്‍ എന്തുസംഭവിക്കുന്നുവെന്ന പരിശോധന സുപ്രധാനമാണ്. കാരണം, സമൂഹത്തില്‍ നടക്കുന്ന മാറ്റങ്ങളെല്ലാംതന്നെ മൂലധന സമാഹരണത്തിന്റെ ആവശ്യങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുകൊണ്ടാണ് സംഭവിക്കുന്നത്.
മൂലധനവ്യവസ്ഥ എങ്ങനെ പിടിച്ചുനില്‍ക്കുന്നു ?
അമേരിക്കയും യൂറോപ്പും ജപ്പാനുമുള്‍ക്കൊള്ളുന്ന കൂട്ടുസാമ്രാജ്യതത്തിന്റെ വസ്തുനിഷ്ഠമായ അടിത്തറ ഈ കേന്ദ്രീകരണത്തിലൂടെ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നുവെന്നതാണ്. മുന്‍കാലങ്ങളില്‍ പത്തൊന്‍പതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനദശകങ്ങള്‍ മുതല്‍ ബ്രിട്ടന്‍, ഫ്രാന്‍സ്, ജര്‍മ്മനി പില്‍ക്കാലത്ത് അമേരിക്ക എന്നിങ്ങനെ വിവിധ സാമ്രാജ്യത്വ രാഷ്ട്രങ്ങളും അവ തമ്മില്‍ യുദ്ധങ്ങളടക്കമുള്ള സംഘര്‍ഷങ്ങളുമാണ് ചരിത്രത്തിലുണ്ടായത്. ഇപ്പോഴാകട്ടെ നമ്മള്‍ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത് അമേരിക്ക-യൂറോപ്പ്-ജപ്പാന്‍ ത്രിമൂര്‍ത്തികളുടെ കൂട്ടുസാമ്രാജ്യത്വത്തെയാണ്. ഇതു വികസിച്ചുവന്നത് രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിനുശേഷമാണ്. ആഗോള മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥയുടെ നടത്തിപ്പിനാവശ്യമായ സാമഗ്രികളെല്ലാം ഈ കൂട്ടുസാമ്രാജ്യത്വം വികസിപ്പിച്ചെടുത്തിട്ടുണ്ട്. ഐ.എം.എഫ്, ലോകബാങ്ക്, അവയെക്കാള്‍ പ്രധാനമായ ലോക വ്യാപാരസംഘടന എന്നീ സാമ്പത്തിക സാമഗ്രികള്‍, ജി-7 രാജ്യങ്ങള്‍, അമേരിക്കയുടെ സൈനികശക്തി, നാറ്റോ സഖ്യം എന്നിവയുള്‍ക്കൊള്ളുന്ന സൈനിക-രാഷ്ട്രീയ സാമഗ്രികള്‍. ഇത് പുതിയൊരു പ്രതിഭാസമാണ്. സാമ്രാജ്യത്വരാജ്യങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ വൈരുദ്ധ്യങ്ങളില്ല എന്നതല്ല ഇപ്പറഞ്ഞതിനര്‍ത്ഥം. എന്നാല്‍ ആ വൈരുദ്ധ്യങ്ങള്‍ക്ക് ഇന്നത്തെ ലോകത്തില്‍ പ്രഥമ സ്ഥാനമില്ല. അവ ദ്വിതീയമാണ്. മുതലാളിത്തത്തിന്റെയും സാമ്രാജ്യത്വത്തന്റെയും അഞ്ചു നൂറ്റാണ്ടുകളില്‍ സംഭവിച്ചതുപോലെ ഈ വൈരുദ്ധ്യങ്ങള്‍ സാമ്രാജ്യത്വ രാജ്യങ്ങള്‍ തമ്മിലുള്ള പരസ്പര യുദ്ധങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കുകയില്ല എന്നര്‍ത്ഥം.മൂലധന കേന്ദ്രീകരണത്തിന്റെ രണ്ടാമത്തെ പ്രത്യാഘാതം മൂലധനത്തിന്റെ ധനവല്‍ക്കരണമാണ് (Financialisation of capital). കാര്യക്ഷമമായ ഉല്‍പാദനപ്രക്രിയകള്‍ക്ക് സഹായകമായ മേഖലകള്‍ അന്വേഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കല്‍; തൊഴിലാളികളെ വരുതിയില്‍ കൊണ്ടുവന്നശേഷം അവരെ ചൂഷണം ചെയ്യല്‍. മിച്ചമൂല്യം സമാഹരിക്കല്‍ എന്നിവ മൂലധനത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനപരമായ യുക്തിയാണ്. എണ്ണത്തില്‍ ന്യൂനപക്ഷമായ പ്രഭുക്കളുടെ കൈകളില്‍ കേന്ദ്രീകരിക്കപ്പെടുന്ന മുതലാളിത്തമാകട്ടെ, അതിന്റെ വികാസത്തിന് മറ്റൊരുതരം യുക്തിയെയാണാശ്രയിക്കുന്നത്. ഇവിടെ പ്രഭുക്കള്‍ക്കിടയിലുള്ള മത്സരം നാണയ-ധനവിപണികള്‍ക്കു വേണ്ടിയുള്ള മത്സരമായി പരിണമിക്കന്നു. ഈ വിപണികളില്‍ നിന്നുള്ള ലാഭത്തിന്റെ സ്ഥായിയായ വിതരണം മറ്റൊരു സ്വഭാവത്തോടുകൂടിയതാണ്. അത് തൊഴിലാളികളുടെ മേലുള്ള ചൂഷണവുമായി നേരിട്ട് ബന്ധപ്പെടുന്നില്ല. വിപണികളെ സംബന്ധിച്ച് പരമ്പരാഗത ധനശാസ്ത്രജ്ഞന്‍മാര്‍ നടത്തുന്ന സാമാന്യവത്ക്കരണങ്ങളെ ഇക്കാരണംകൊണ്ടുതന്നെ അപ്പടി അംഗീകരിക്കാനും സാധ്യമല്ല. വിപണികള്‍ പലവിധത്തിലുണ്ട്. വഴിയരികില്‍ സ്ത്രീകള്‍ ഭക്ഷണപദാര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ വില്‍ക്കുന്ന വിപണികളുണ്ട്. അതിനേക്കാള്‍ ഉയര്‍ന്ന നിലവാരത്തിന്‍ ശ്രേണീബന്ധത്തില്‍ മറ്റു വിപണികളുണ്ട്. യഥാര്‍ത്ഥ വിപണികള്‍, പ്രധാന വിപണികള്‍ ലാഭത്തിന്റെ പുനര്‍ വിതരണത്തിനുവേണ്ടി മുതലാളിത്ത പ്രഭുക്കള്‍ മത്സരിക്കുന്ന വിപണികളാണ്.
ഭൂരിപക്ഷം ജനതയും അധികപ്പറ്റായി തീരുന്നതിന്റെ അര്‍ത്ഥം, വ്യവസ്ഥ അപ്രസക്തമായി എന്നല്ലേ?
ഇന്നത്തെ സാമ്പത്തികപ്രതിസന്ധിക്കടിയിലുള്ളത് മുതലാളിത്ത സമ്പ്രദായത്തിന്റെ പ്രതിസന്ധിയാണ്. മുതലാളിത്തത്തിന്റെ ഈ പ്രതിസന്ധിക്ക് വിഭിന്നമായ മാനങ്ങളുണ്ട്. വ്യത്യസ്തമായ രൂപങ്ങളില്‍ അത് പ്രകടമാകുന്നു. പല കാര്യങ്ങളും പുതിയവയാണ്. അവയില്‍ത്തന്നെ നമ്മെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അതീവ പ്രാധാന്യമുള്ള കാര്യങ്ങളുമുണ്ട്. വിഭവദൌര്‍ലഭ്യം എന്നത് നമ്മുടെ സാമൂഹികവ്യവസ്ഥയ്ക്ക് വയസ്സായി എന്നും, അത് കാലഹരണപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞു എന്നും നമ്മെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്ന പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു കാര്യമാണ്. അമേരിക്ക, യൂറോപ്പ്, ജപ്പാന്‍ തുടങ്ങിയ നാടുകളുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ ഇന്നത്തെപ്പോലെ ഒരു ചെറു ന്യൂനപക്ഷത്തിന്റെ ഉപഭോഗാസക്തിയും ധൂര്‍ത്തും യഥേഷ്ടം അനുവദിച്ചുകൊണ്ട് ഇനിയും നമ്മുടെ സാമൂഹിക സംവിധാനത്തിന് വികസിക്കാനാകില്ല. അത് സാധ്യമാകണമെങ്കില്‍ ഭൂമിയിലെ പ്രകൃതിവിഭവങ്ങളുടെ പൂര്‍ണ്ണമായ അവകാശം തങ്ങളുടേതാക്കുകയും ഏഷ്യനാഫ്രിക്കന്‍ ലാറ്റിനമേരിക്കന്‍ രാജ്യങ്ങള്‍ക്ക് അവയുടെ പങ്ക് പൂര്‍ണ്ണമായും നിഷേധിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സമീപനം യു.എസ് - യൂറോപ്പ്-ജപ്പാന്‍ കൂട്ടുസാമ്രാജ്യത്വത്തിന് സ്വീകരിക്കേണ്ടിവരും. വളരെ അടുത്ത കാലംവരെ നമ്മള്‍ കരുതിപ്പോന്നത് പ്രകൃതിവിഭവങ്ങള്‍ എന്നും സമൃദ്ധമായിരിക്കും എന്നാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ പുതുതായി അവ തേടിയെത്തുന്ന ആളുകള്‍ക്ക് അത് പിടിച്ചടക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നവര്‍ ഭീഷണിയായിരുന്നില്ല. ഇന്ന് സ്ഥിതി അതല്ല. ഈ അവസ്ഥയുടെ സങ്കീര്‍ണ്ണതകള്‍ അറിയുന്നതുകൊണ്ടുതന്നെ ലോകമാകെ തങ്ങളുടെ വരുതിയില്‍ നിര്‍ത്തുന്നതിനാവശ്യമായ ഏതെങ്കിലും സംവിധാനങ്ങള്‍ ആവശ്യമാണെന്ന് കൂട്ടുസാമ്രാജ്യത്വശക്തികള്‍ തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ട്. കാരണം, ഇന്നല്ലെങ്കില്‍ നാളെ പ്രകൃതി വിഭവങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടത്തില്‍ ഏതെങ്കിലും രാജ്യം തങ്ങളെ തോല്‍പ്പിക്കുകയും വിജയം നേടുകയും ചെയ്തേക്കും. ആഗോളവത്ക്കരണത്തിന്റെ സൈനികവത്കരണം ഒരു യാദൃശ്ചികതയല്ല എന്നര്‍ത്ഥം. അത് ജോർജ് ബുഷ് ജൂനിയറിന്റെയോ ജോർജ് ബുഷ് സീനിയറിന്റെയോ ഭാവനയില്‍ സംഭവിച്ചതല്ല.സാമ്രാജ്യത്വരാഷ്ട്രങ്ങള്‍ക്ക് മറ്റൊരു രീതിയില്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കാനൊക്കില്ല എന്ന വസ്തുനിഷ്ഠ യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തിന്റെ പ്രതിഫലനമാണിത്. എന്റെ അഭിപ്രായത്തില്‍ വരും ദശകങ്ങളില്‍ എങ്ങനെ പ്രവര്‍ത്തിക്കണമെന്നതിനെ സംബന്ധിച്ച് അവരഭിമുഖീകരിക്കുന്ന വെല്ലുവിളി കൂടിയാണിത്. മുതലാളിത്തം ചരിത്രത്തിന്റെ അന്ത്യമല്ലെന്നും ശാശ്വതമായ ഒരു വ്യവസ്ഥയല്ലെന്നും മാനവരാശിയുടെ സുദീര്‍ഘമായ ചരിത്രത്തിലെ ഒരു ഘട്ടം മാത്രമാണെന്നും മാര്‍ക്സ് പറഞ്ഞു. മുതലാളിത്തവ്യവസ്ഥയ്ക്കുള്ളില്‍ത്തന്നെ അതില്‍നിന്ന് മുന്നോട്ടുനീങ്ങാനും പുതിയ സാമൂഹികബന്ധങ്ങളും ഉത്പാദനബന്ധങ്ങളും ജീവിതരീതികളും സൃഷ്ടിക്കാനുള്ള സാഹചര്യങ്ങളും ജന്മം കൊള്ളുന്നുവെന്നും അദ്ദേഹം സിദ്ധാന്തിച്ചു. മാര്‍ക്സിന്റെ നിരീക്ഷണങ്ങളെക്കുറിച്ച് ബോധവാന്മാരല്ലാത്തവര്‍തന്നെ, ഉദാഹരണത്തിന് പരിസ്ഥിതിവാദികള്‍, പ്രകൃതിവിഭവങ്ങളുടെ നീതിപൂര്‍വ്വകമായൊരു നവീന ഉപഭോഗക്രമം ആവശ്യമാണെന്ന് തങ്ങളുടെ അനുഭവങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തില്‍ കണ്ടെത്തുന്നുണ്ട്. എന്നാല്‍ മുതലാളിത്തത്തിന്റെ മിച്ചമൂല്യസമാഹരണ പ്രക്രിയയുമായി ഇതിനെ അവര്‍ ബന്ധപ്പെടുത്തുന്നില്ല. മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥയാണ് ഇന്നത്തെ നീതിപൂര്‍വമല്ലാത്ത ഉപഭോഗക്രമത്തിനു കാരണമെന്നും മുതലാളിത്തം കാലഹരണപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നുവെന്നും അവര്‍ കാണുന്നില്ല. മനുഷ്യരാശിയില്‍ ബഹുഭൂരിപക്ഷത്തിനും പ്രകൃതിവിഭവങ്ങള്‍ അപ്രാപ്യമായിത്തീരുമ്പോള്‍, പ്രകൃതിവിഭവങ്ങള്‍ സ്വായത്തമാക്കിയവരെപ്പോലെ ആയിത്തീരുക എന്ന അവരുടെ സ്വപ്നം സാക്ഷാത്ക്കരിക്കപ്പെടാതെ പോകുമ്പോള്‍ അത്തരമൊരു വ്യവസ്ഥയില്‍ ബഹുഭൂരിപക്ഷം ജനങ്ങളും അധികപ്പറ്റായിത്തീര്‍ന്നു. അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പറയട്ടെ, ബഹുഭൂരിപക്ഷം ജനങ്ങളും അധികപ്പറ്റാകുന്ന അവസ്ഥയിലേക്ക് ഒരു സമൂഹം എത്തിച്ചേര്‍ന്നു കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍, അത്തരമൊരു വ്യവസ്ഥ അപ്രസക്തമായിക്കഴിഞ്ഞില്ലേ എന്ന്, കാലഹരണപ്പെട്ടില്ലേ എന്ന്, അത് മാറ്റപ്പെടേണ്ടതല്ലേ എന്ന് നമ്മള്‍ സ്വയം ചോദിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഒരു സാമൂഹികവ്യവസ്ഥ, സമൂഹത്തിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങളുടെയും ആവശ്യങ്ങളോട് പ്രതികരിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അല്ലാതെ ഒരു ന്യൂനപക്ഷത്തിന്റെ അഭിലാഷങ്ങളുടെ വാഹകരാവുകയല്ല ചെയ്യേണ്ടത്. ഇത് ഒരു മാര്‍ക്സിസ്റ്റ് വിശകലനമാണെന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നു.
മാന്ദ്യത്തെ നേരിടാന്‍ വ്യതസ്തമായ നയങ്ങളാണ് വേണ്ടത്, പക്ഷെ ഭരണകൂടങ്ങള്‍ നടപ്പാക്കുന്നതോ?
മുതലാളിത്ത പ്രഭുക്കന്മാരും അവരുടെ വേലക്കാരും അമേരിക്ക, യൂറാപ്പ്, ജപ്പാന്‍ എന്നിവയും മറ്റു ഗവണ്‍മെന്റുകളും എന്താണ് ചെയ്യുന്നത്? ഇപ്പോഴത്തെ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയില്‍ നിന്ന് കരകയറാന്‍ സെപ്റ്റംബറിലെ തകര്‍ച്ചയ്ക്കു മുന്‍പുള്ള അവസ്ഥ പുനഃസ്ഥാപിക്കുക എന്നതാണ് അവരുടെ ലക്ഷ്യം. ഒരു തരത്തിലുള്ള മാറ്റവും ലക്ഷ്യമാക്കപ്പെടുന്നില്ല. പുനഃസ്ഥാപനം മാറ്റമല്ല. പുനഃസ്ഥാപിക്കുക, ആഗോള നാണയ സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥയുമായി ഏകീകരിക്കുക, അപക്രമീകരണം നടത്തുക...അങ്ങനെയങ്ങനെ... പ്രഭുക്കളുടേതുമാത്രമായ അധികാരങ്ങള്‍ നിലനിര്‍ത്തുകയും അവരവരുടെ സംരക്ഷണത്തിനുതകുന്ന ആഗോളതന്ത്രങ്ങള്‍ തുടരുകയും ചെയ്യുക. എന്നാല്‍ വരും മാസങ്ങളില്‍ എന്നല്ല വര്‍ഷങ്ങളില്‍ത്തന്നെ വ്യവസ്ഥയെ പുനഃസ്ഥാപിക്കുക എന്നത് സാധ്യമല്ലെന്നു തോന്നുന്നു. ഇതിനു മൂന്നു കാരണങ്ങളുണ്ട്.
ഒന്ന്, സാമ്പത്തിക സ്ഥാപനങ്ങളുടെ വിശ്വാസ്യത പുനഃസ്ഥാപിക്കാന്‍ ആവശ്യമായ പണം വന്‍തോതിലുള്ളതാണ്. ട്രില്യന്‍ ഡോളറുകളില്‍ ഒരുപക്ഷേ, രണ്ടായിരം ട്രില്യന്‍ ഡോളറിനും മീതെ.
രണ്ട്, പ്രതിസന്ധിക്കിരയായിത്തീര്‍ന്നവരുടെ പ്രതിഷേധം. അത് എത്രമാത്രം ശിഥിലവും രാഷ്ട്രീയ ബദല്‍ എന്ന രൂപത്തില്‍ സാംശീകരിക്കുന്നതില്‍ നിന്ന് എത്രമാത്രം ദൂരെയുമാകട്ടെ, അതിന്റേതായ പ്രതികരണങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിക്കും.
മൂന്ന്, തെക്കന്‍ നാടുകളിലെ ഗവണ്‍മെന്റുകളില്‍പ്പെട്ട ആളുകള്‍, ആഗോള നാണയ ധന വ്യവസ്ഥയുമായി ഏകീകരിക്കുന്നതിന്റെ, വീണ്ടും ഏകീകരിക്കുന്നതിന്റെ പ്രത്യാഘാതങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കും, ഈ പുനഃരേകീകരണം ലക്ഷ്യമിടുന്നത് ന്യൂനപക്ഷം വരുന്ന മുതലാളിത്ത പ്രഭുക്കള്‍ക്ക് ഏഷ്യന്‍, ആഫ്രിക്കന്‍ ലാറ്റിനമേരിക്കന്‍ രാജ്യങ്ങളിലെ പ്രകൃതിവിഭവങ്ങളെ കൊള്ളയടിക്കാനും കുറഞ്ഞ കൂലിക്ക് തൊഴില്‍ശക്തി നേടിയെടുക്കാനും ഉയര്‍ന്ന ലാഭനിരക്ക് നിലനിര്‍ത്താനും ലാഭം പങ്കിട്ടെടുക്കാനുമുള്ള സൌകര്യങ്ങളാണ്. ഈ ശ്രമത്തില്‍ അവര്‍ വിജയിക്കുകയാണെങ്കില്‍ ഏറെ താമസിയാതെ ഈ സാമൂഹികവ്യവസ്ഥ ഗുരുതരമായ പ്രതിസന്ധികളെ വീണ്ടും അഭിമുഖീകരിക്കും.
അപ്പോള്‍ ചോദ്യമിതാണ്, എന്താണ് ബദല്‍? സോഷ്യലിസമല്ലാതെ മറ്റു ബദലുകളില്ല എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ എന്താണര്‍ത്ഥം?
ചരിത്രത്തില്‍ പല തരത്തിലുള്ള സോഷ്യലിസ്റുകള്‍ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. വ്യാവസായിക മുതലാളിത്തത്തിന്റെ കാലം മുതല്‍, ഫേബിയന്‍ സോഷ്യലിസ്റ്റുകള്‍, മാര്‍ക്സിസ്റ്റുകള്‍, രണ്ടാം ഇന്റര്‍നാഷണല്‍ മാര്‍ക്സിസ്റ്റുകള്‍, മൂന്നാം ഇന്റര്‍നാഷണല്‍ മാര്‍ക്സിസ്റ്റുകള്‍ എന്നിങ്ങനെ. സമഗ്രമായൊരു വിപ്ളവം; അതേത്തുടര്‍ന്ന് വളരെ ചെറിയൊരു ചരിത്ര കാലയളവിനുള്ളില്‍ ഒരു സോഷ്യലിസ്റ് സമൂഹം-ഇതായിരുന്നു സോഷ്യലിസത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സങ്കല്പം. പക്ഷേ, ചരിത്രത്തില്‍ കൂടുതലായി നടന്ന കാര്യം വിപ്ളവങ്ങളെല്ലാം പ്രാന്തപ്രദേശരാജ്യങ്ങളിലാണ് ഉണ്ടായത് എന്നതാണ്. റഷ്യതൊട്ട് ചൈനയും ക്യൂബയും വിയറ്റ്നാമും വരെ. ദേശീയ വിമോചനത്തിനുവേണ്ടി മര്‍ദ്ദിതരാഷ്ട്രങ്ങളുടെ സമൂലമായ വന്‍ മുന്നേറ്റങ്ങള്‍. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഈ സമരങ്ങളെ സോഷ്യലിസത്തിന്റെ ഒന്നാം തരംഗം എന്നു ഞാന്‍ വിളിക്കട്ടെ. തൊഴിലാളികളുടെയും മര്‍ദിതജനങ്ങളുടെയും, വിമോചനമായിരുന്നു അതിന്റെ ലക്ഷ്യം. ആ നൂറ്റാണ്ടിലെ വസ്തുനിഷ്ട സാഹചര്യങ്ങള്‍ മാത്രമല്ല, അന്നത്തെ സാമൂഹ്യവ്യവസ്ഥയുടെ ആന്തരിക വൈരുദ്ധ്യങ്ങളും ഇത്തരമൊരു മുന്നേറ്റത്തിനു കാരണമായി. ഇപ്പോള്‍ സോഷ്യലിസത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള സമരത്തിലെ തന്ത്രപരമായൊരു പുതിയ ദൌത്യത്തിലേക്ക് നമ്മള്‍ നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ഭൂമുഖത്ത് ഒരു വര്‍ഗരഹിത സമൂഹത്തിന്റെ നിയമസാധുത സ്ഥാപിച്ചെടുക്കുന്നതിനുവേണ്ടി മാത്രമുള്ളതല്ല ഈ നീക്കം. മറിച്ച് ഒരു ദീര്‍ഘകാല പ്രാപഞ്ചിക പരിവര്‍ത്തനപ്രക്രിയയായി ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കുന്ന സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാതയില്‍ എങ്ങനെ മുന്നേറാം എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള കാര്യക്ഷമമായ ഒരു തന്ത്രവിചാരം കൂടിയാണ് അത് (efficient strategic thinking).ഇത് അഞ്ചോ പത്തോ കൊല്ലം കൊണ്ട്, കുറേ ദേശസാല്‍ക്കരണങ്ങളിലൂടെ ധൃതിപിടിച്ചുണ്ടാക്കാന്‍ കഴിയുന്ന സോഷ്യലിസമല്ല. മറിച്ച് അടുത്ത നൂറ്റാണ്ടിലേക്കും നീളുന്ന ഒരു ദീര്‍ഘമായ പരിവര്‍ത്തനമാണ്.എന്തൊക്കെയാവും അത്തരമൊരു പരിവര്‍ത്തനത്തിന്റെ മുഖമുദ്രകള്‍?
ആദ്യത്തേത് തെക്കന്‍ നാടുകളിലെ ജനങ്ങളുടെ ദൃഷ്ടിയില്‍ നിന്നുകൊണ്ട് ഇതിനെ ദേശീയ-ജനപ്രിയ-ജനാധിപത്യ ശാക്തികചേരി എന്നു ഞാന്‍ വിളിക്കും. ഇതാകട്ടെ ഇന്നു നിലവിലുള്ള മുതലാളി-ഭൂവുടമ-ധനിക കര്‍ഷക സഖ്യം, അതോടൊപ്പമുള്ള മധ്യവര്‍ഗത്തിലെ ഒരു വിഭാഗം എന്നിവ ചേര്‍ന്നു രൂപപ്പെട്ട അധീശ ശാക്തിക ചേരിയെ പുറന്തള്ളാനുദ്ദേശിച്ചുള്ളതാണ്. ഇന്ത്യയിലേക്കോ മറ്റു ഏഷ്യന്‍ ആഫ്രിക്കന്‍ ലാറ്റിനമേരിക്കന്‍ നാടുകളിലേക്കോ നോക്കുമ്പോള്‍ ബഹുഭൂരിപക്ഷം ജനങ്ങളും ഭൂരഹിതരോ, നിര്‍ദയം ചൂഷണം ചെയ്യപ്പെടുന്ന ദരിദ്ര കര്‍ഷകരോ ആണെന്നു നാം കാണുന്നു. സോഷ്യലിസ്റ്റ് ബദലിന്റെ അടിത്തറയാകേണ്ടവര്‍ ഇവര്‍ തന്നെയാണ്. അവര്‍ക്ക് ഭൂമിയിലുള്ള അവകാശമുറപ്പുവരുത്തുന്ന, ഓരോ രാജ്യത്തെയും പ്രത്യേക സാഹചര്യങ്ങള്‍ക്കൊത്ത സമഗ്രമായ ഭൂപരിഷ്ക്കരണം സോഷ്യലിസ്റ്റ് ബദലിന്റെ അനിവാര്യ ഭാഗമാണ്.
രണ്ടാമത്തേത് തൊഴിലാളികള്‍; താരതമ്യേന നല്ല സേവന വേതന വ്യവസ്ഥകളുള്ള സ്ഥാപനങ്ങളില്‍ ജോലിചെയ്യുന്ന തൊഴിലാളിയല്ല; മറിച്ച് തീര്‍ത്തും മോശമായ സാഹചര്യങ്ങളില്‍ പണിയെടുക്കേണ്ടിവരുന്ന മഹാഭൂരിപക്ഷം തൊഴിലാളികള്‍. ഈ രണ്ടു വിഭാഗങ്ങളിലും പെട്ട തൊഴിലാളികളെ എങ്ങനെ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കാമെന്നത്, വിവിധ തലങ്ങളിലുള്ള തൊഴിലാളികളുടെ ഏകോപിത സമരങ്ങള്‍ക്ക് തന്ത്രപരമായ പൊതുലക്ഷ്യങ്ങള്‍ എങ്ങനെ കണ്ടെടുക്കാമെന്നത് മറ്റുള്ളവരോടൊപ്പം ട്രേഡ്യൂണിയനുകള്‍ക്ക് മുന്‍പില്‍ വിശേഷിച്ചും ഉയര്‍ന്നുവരുന്ന വെല്ലുവിളിയാണ്. അത്തരം ഏകോപിത സമരവേദികളിലേക്ക്, മുതലാളിത്ത യുക്തിക്ക് പൂര്‍ണ്ണമായും കീഴ്പ്പെട്ടിട്ടില്ലാത്തവരും വ്യവസ്ഥയിലേക്ക് ആഗിരണം ചെയ്യപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്തവരുമായ മധ്യവര്‍ഗത്തിലെ ചില വിഭാഗങ്ങളെങ്കിലും ആകര്‍ഷിക്കപ്പെടുമെന്ന് എനിക്കു തോന്നുന്നു. ഈ വിഭാഗങ്ങളെല്ലാമുള്‍ക്കൊള്ളുന്ന ചരിത്രപരമായും പ്രത്യയശാസ്ത്രപരമായും വൈവിധ്യമാര്‍ന്ന വേരുകളുള്ള ഭൂരിപക്ഷത്തെ സാമൂഹികനിയോജകമണ്ഡലം (social constsiuency) എന്നു ഞാന്‍ വിളിക്കും. സാമൂഹികനിയോജകമണ്ഡലം എന്നത്, ഇടതുപക്ഷത്തെയോ വലതുപക്ഷത്തെയോ ഏതെങ്കിലും പാര്‍ട്ടിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു നില്‍ക്കുന്ന തിരഞ്ഞെടുപ്പു നിയോജകമണ്ഡലത്തില്‍ നിന്ന് തീര്‍ത്തും വ്യത്യസ്തമാണ്. തിരഞ്ഞെടുപ്പ് നിയോജകമണ്ഡലങ്ങള്‍ വളരെ അസ്ഥിരരൂപമുള്ളവയാണ്.
എങ്ങനെയാണ് സാമൂഹിക നിയോജകമണ്ഡലത്തെ ശാക്തികതുലനത്തില്‍ മാറ്റങ്ങള്‍ വരുത്താവുന്ന ഒന്നാക്കി മാറ്റിത്തീര്‍ക്കുക?
ഇതേക്കുറിച്ച് ആക്ടീവിസ്റ്റുകള്‍ക്കിടയില്‍ നിരന്തരം വാദപ്രതിവാദങ്ങള്‍ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ട്. എന്നാല്‍ അത്തരത്തിലൊരു പദ്ധതി, സമഗ്രമായ ഭൂപരിഷ്ക്കരണത്തിന്റെ അഭാവത്തില്‍ വിജയപ്രദമാകില്ലെന്നും അതിനാകട്ടെ കര്‍ഷകരില്‍ ഭൂരിപക്ഷവും സമരത്തിന്റെ പാതയില്‍ അണിനിരക്കേണ്ടതുണ്ട് എന്നും ഞാന്‍ പറയും. മാവോയിസം മാര്‍ക്സിസത്തിനു നല്കിയ ക്രിയാത്മകമായ സംഭാവന കര്‍ഷക പ്രശ്നത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കാഴ്ചപ്പാടാണ്. അല്ലാതെ അഞ്ചുവര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ സോഷ്യലിസം കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചല്ല. രണ്ടാമത്തെ കാര്യം നമ്മുടെ സമൂഹത്തെ കൂടുതല്‍ നന്നായി മനസ്സിലാക്കാനുതകുന്ന പ്രത്യയശാസ്ത്രസമരമാണ്. ലോകത്തിലെല്ലായിടത്തും ജനമനസ്സുകളെ വിശേഷിച്ചും യുവമനസ്സുകളെ മലിനമാക്കുന്ന ചിലതെല്ലാം നിലനില്ക്കുന്നുണ്ട്. തങ്ങളുടെ വിദ്യാഭ്യാസയോഗ്യതകള്‍ കാരണം, ജനങ്ങളെ സംഘടിപ്പിച്ച് അണിനിരത്തുന്നതില്‍ യുവാക്കള്‍ക്ക് വഹിക്കാന്‍ കഴിയുന്ന സര്‍ഗ്ഗാത്മകമായ സംഭാവനകള്‍ ഇതുകാരണം ഇല്ലാതാക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്. മൂന്നാമത്തെ കാര്യം വളരെ പരമ്പരാഗതമായ ബൂര്‍ഷ്വാ ജനാധിപത്യ സങ്കല്പമാണ്. ഈ സങ്കല്‍പ്പം വെച്ചുപുലര്‍ത്തുന്ന ആളുകള്‍ പറയും. "ഇന്ത്യയില്‍ ഒരു ബഹുകക്ഷി ജനാധിപത്യവ്യവസ്ഥയുണ്ട്, തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളുണ്ട്, അമേരിക്കയോട് സദൃശമോ അതിനേക്കാളുയര്‍ന്നതോ ആണ് ജനാധിപത്യത്തിന്റെ നിലവാരം. അതിന് മാന്യതയുണ്ട്. പിന്നെ ഒട്ടനവധി അവകാശങ്ങള്‍ അത് പൌരന്മാര്‍ക്ക് ഉറപ്പു നല്കുന്നുണ്ട്. എന്നാല്‍ ചരിത്രപരമായി, നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന സോഷ്യലിസമാകട്ടെ നേര്‍വിപരീതമായിരുന്നു. ജനാധിപത്യമില്ലാത്തതും അവകാശങ്ങളെ നിഷേധിച്ചതും തിരഞ്ഞെടുപ്പുകള്‍ ഇല്ലാത്തതുമായ ഒരു വ്യവസ്ഥ. അതുകൊണ്ട് ഇവിടുത്തെ ജനാധിപത്യമാണ് നിലവിലിരുന്ന സോഷ്യലിസത്തെക്കാള്‍ ഭേദം. ഭാവിയിലേക്കും അതുതന്നെയാണ് അഭികാമ്യം'' എന്ന്.
സാമൂഹികപുരോഗതിയുടെ സങ്കല്പങ്ങളില്‍നിന്ന് പൂര്‍ണമായും അടര്‍ത്തിമാറ്റപ്പെട്ട ജനാധിപത്യസങ്കല്പമാണിത്. സോഷ്യലിസത്തിലെക്കുള്ള സുദീര്‍ഘമായ പാതയില്‍ അനുപേക്ഷണീയമായിരിക്കുന്നത്. സമൂഹത്തിന്റെ നിരന്തരമായ ജനാധിപത്യവത്കരണത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള അനുക്രമവും അക്ഷയവുമായ പോരാട്ടമാണ്. ഇതാകട്ടെ കേവലം തിരഞ്ഞെടുപ്പുകള്‍ക്കുവേണ്ടിയുള്ള രൂപരേഖകളില്‍ നിന്ന് അടിസ്ഥാനപരമായിത്തന്നെ വ്യത്യസ്തമാണ്. മാത്രവുമല്ല അതിന് ലിംഗവേവേചനത്തിനും ഇന്ത്യന്‍ സാഹചര്യങ്ങളില്‍ സുപ്രധാനമായ ജാതീയ മര്‍ദനത്തിനുമെതിരായവയടക്കം വളരെ വിപൂലമായ മാനങ്ങളുമുണ്ട്.
ഇവയെ സാമൂഹീകപുരോഗതിയുമായി ബന്ധിപ്പിച്ച് കാണാന്‍ ഞാനാഗ്രഹിക്കുന്നു. ഇതാണ് വെല്ലുവിളി. ജനാധിപത്യവത്കരണത്തിന്റെ പുതിയ രൂപങ്ങള്‍ കണ്ടെത്തല്‍. സാമൂഹികമായ അവകാശങ്ങളെപരിഗണനാക്രമങ്ങളില്‍ ഏറ്റവും മുകളില്‍ പ്രതിഷ്ഠിക്കല്‍, ഭക്ഷണത്തിനുള്ള അവകാശം. എല്ലാവര്‍ക്കും വിദ്യാഭ്യാസത്തിനും ആരോഗ്യപരിരക്ഷയ്ക്കുമുള്ള അവകാശം, ഇതോടൊപ്പം സ്വത്തവകാശമടക്കമുള്ള എല്ലാ അവകാശങ്ങളും ജനാധിപത്യയുക്തിയുടെ ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കും വികാസത്തിനും കീഴ്പ്പെടുത്തല്‍... ഇവിടെ പങ്കാളിത്ത ജനാധിപത്യം എന്ന പ്രയോഗം ഞാന്‍ ഒഴിവാക്കുകയാണ്. പങ്കാളിത്ത ജനാധിപത്യമെന്ന പേരില്‍ നിരവധി വികൃതസങ്കല്‍പങ്ങള്‍ പ്രചരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതുകൊണ്ടുതന്നെ, ക്രമാനുഗതമായി വികസിച്ചുവരുന്ന ജനാധിപത്യത്തിന്റെ വിഭിന്ന രൂപങ്ങള്‍ എന്നു പറയാം. ഇത്തരം രൂപങ്ങളെല്ലാം തന്നെ മനുഷ്യാവകാശങ്ങളോട് സംഘടനാ സ്വാതന്ത്ര്യത്തോട് കണിശമായ ആദരവ് പുലര്‍ത്തേണ്ടതുണ്ട് എന്നത് സുപ്രധാനമായ കാര്യമാണ്. എന്നാല്‍ ഇത്തരം അവകാശങ്ങള്‍ സ്ഥായീരൂപത്തില്‍ നിലനിര്‍ത്തണമെങ്കില്‍ ജനങ്ങള്‍ തന്നെ അവ പിടിച്ചെടുക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇത്തരം അവകാശങ്ങള്‍ മുകളില്‍ നിന്നും ഇറക്കിവെക്കാന്‍ അധികാരകേന്ദ്രങ്ങള്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. പഴയ സോഷ്യലിസ്റ്റ് രാജ്യങ്ങളിലും ഇന്ത്യയെപ്പോലെ 'പകുതി മുതലാളിത്തം, പുകുതി സോഷ്യലിസം' പറഞ്ഞ രാജ്യങ്ങളിലും ഇത്തരം ശ്രമങ്ങള്‍ നടന്നു. ഇപ്പോള്‍ നമുക്ക് പറയാനാകുന്നത്, മുകളില്‍ നിന്ന് അടിച്ചേല്പിക്കുന്നതില്‍ നിന്നു വ്യത്യസ്തമായൊരു സാഹചര്യം സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കാന്‍ അടിത്തട്ടില്‍ വ്യത്യസ്ത മേഖലകളില്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന ജനപ്രിയ സംഘടനകള്‍ക്ക് കഴിയുമെന്നാണ്. യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ അതാണു ബദല്‍. ഈ ബദലിന് മറ്റു മാനങ്ങളുണ്ടെന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നു.
വ്യവസ്ഥയെ, തകര്‍ച്ചയ്ക്കുമുമ്പുള്ള അവസ്ഥയില്‍ പുനഃസ്ഥാപിക്കാനാണ് അധികാരകേന്ദ്രങ്ങള്‍ ശ്രമിക്കുന്നത് എന്ന് താങ്കള്‍ പറഞ്ഞു. ഇന്ത്യന്‍ ഭരണവര്‍ഗങ്ങളും അത്തരമൊരു ശ്രമമാണ് നടത്തുന്നത്. വ്യവസ്ഥ പുനഃസ്ഥാപിക്കുന്നതില്‍ എന്താണ് കുഴപ്പം?
തികച്ചും നിഷേധാത്മകമായ ഒരു വികസനമാതൃക ശരിയായില്ല എന്നതാണു പ്രശ്നം. നിങ്ങള്‍ വളരെ ഉയര്‍ന്ന വളര്‍ച്ചാനിരക്കും ഒരു ശതമാനം കോടീശ്വരന്മാരും മധ്യവര്‍ഗങ്ങളിലെ ചില ശ്രേണികളടക്കം ഇരുപതുശതമാനത്തിന്റെ സമ്പല്‍സമൃദ്ധിയും സാക്ഷാത്ക്കരിക്കുമ്പോള്‍ എണ്‍പതുശതമാനത്തെ നിങ്ങളുടെ വികസനത്തിന്റെ പുറത്തു നിര്‍ത്തുകയാണ്. ഇന്ന് അധികാരകേന്ദ്രങ്ങള്‍ ലക്ഷ്യമിടുന്നതും ഈ ബഹിഷ്കൃത ഭൂരിപക്ഷത്തെ സമ്പദ്സമൃദ്ധിയുടെ വൃത്തങ്ങള്‍ക്ക് പുറത്തു നിര്‍ത്തുക തന്നെയാണ്. ഇതിനുള്ള ബദല്‍മാര്‍ഗം ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നവര്‍ പറയുന്നത് വളര്‍ച്ച, സാധ്യമെങ്കില്‍ ഉയര്‍ന്ന വളര്‍ച്ച എന്നു തന്നെയാണ്. പക്ഷെ, നൂറുശതമാനത്തിന്റെയും നേട്ടത്തിനുവേണ്ടി, ഏറ്റവും ദരിദ്രരില്‍ നിന്നാരംഭിക്കുന്ന വികസനപ്രക്രിയയാണത്. മുംബൈപോലുള്ള വന്‍ നഗരങ്ങളിലെ ദരിദ്രരും ദളിതരും ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന ഒന്ന്. ഇവിടെ വെല്ലുവിളിയായിത്തീരുന്ന കാര്യം, വ്യവസ്ഥ പുനഃസ്ഥാപിക്കുന്നതിന് ഇന്ത്യയെപ്പോലുള്ള രാഷ്ട്രങ്ങള്‍ വര്‍ദ്ധിച്ച അനുപാതത്തില്‍ വിലകൊടുക്കേണ്ടിവരുമെന്നതാണ്. ഇതൊഴിവാക്കണമെങ്കില്‍, ആഗോളവത്ക്കരണത്തില്‍ നിന്നല്ല, ആഗോളതല ധന-നാണയ ഏകീകരണവ്യവസ്ഥയില്‍ നിന്ന് ഇന്ത്യ പുറത്തു വരേണ്ടതുണ്ട്. രണ്ടാമതായി, ആഗോളവത്കരണത്തില്‍ നിന്നല്ല, 'സ്വതന്ത്രവ്യാപാരത്തില്‍' നിന്ന് പിന്‍വാങ്ങുക. വ്യാപാരമെന്നാല്‍ സ്വതന്ത്രവ്യാപാരം എന്നല്ല അര്‍ത്ഥം. കൂടിയാലോചനകള്‍ നടത്തിയ ശേഷം വ്യാപാരമാകാം. അടിസ്ഥാനജനവിഭാഗങ്ങളുടേതായ ആഭ്യന്തരവിപണിയുടെ താത്പര്യം സംരക്ഷിക്കുന്ന വ്യാപാരം കൂടിയാലോചനകളിലൂടെ രൂപപ്പെടുത്തി പ്രയോഗക്ഷമമാക്കാവുന്നതാണ്. മൂന്നാമത്തെ കാര്യം അതിന് പാകമായ രാഷ്ട്രീയമാണ്.
ആഗോള ഗ്രാമത്തിന്റെ സൈനികനിയന്ത്രണം എന്ന പദ്ധതി കൂട്ടുസാമ്രാജ്യത്വ ശക്തികള്‍ പ്രാവര്‍ത്തികമാക്കിത്തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.?
സോവിയറ്റു യൂണിയന്റെ തകര്‍ച്ചയ്ക്കു തൊട്ടുപിറകെ 90-91ല്‍ ഇറാഖിനെതിരെ യുദ്ധമുണ്ടായി എന്നത് യാദൃച്ഛിക സംഭവമല്ല. ഭീകരവാദത്തിനെതിരെ എന്ന പേരില്‍ യുദ്ധങ്ങള്‍ നടത്താനുള്ള ബാധ്യത; അമേരിക്ക സ്വയം ഏറ്റെടുത്തിരിക്കുന്നു. ഇത് മനുഷ്യരാശിക്കെതിരായ കുറ്റകൃത്യമാണ്. തങ്ങള്‍ക്ക് അപകടകാരിയാണെന്നു തോന്നുന്ന ആര്‍ക്കുമെതിരായി ആണവായുധം ആദ്യം പ്രയോഗിക്കാനുള്ള അവകാശം അമേരിക്ക കൈവശം വെക്കുകയാണ്. ഇതും മനുഷ്യരാശിക്കെതിരായ കുറ്റകൃത്യമാണ്. അഫ്‌ഗാന്‍, ഇറാഖ് അധിനിവേശങ്ങള്‍, മധ്യേഷ്യയടക്കം ലോകത്തിന്റെ വിവിധ മേഖലകളില്‍ നടത്തുന്ന ഇടപെടലുകള്‍, ചൈനയ്ക്കുമേല്‍ പ്രയോഗിക്കുന്നസമ്മര്‍ദ്ദങ്ങള്‍ എന്നിങ്ങനെ അമേരിക്കയുടെ ചെയ്തികള്‍ നീണ്ടുപോകുന്നു. അവരുടേതുപോലുള്ള ഒരു സാമ്രാജ്യത്വത്തിന്റെ നിലനില്പിനാവശ്യമായ വസ്തുനിഷ്ഠമായ ആവശ്യങ്ങളാണ് ഈ ചെയ്തികള്‍. അവരെ പരാജയപ്പെടുത്തേണ്ടതുണ്ട്. രാഷ്ട്രീയമായി ഇപ്പോള്‍ത്തന്നെ അവര്‍ പരാജയപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. എന്തുകൊണ്ടെന്നാല്‍ സ്വന്തം നിലയില്‍ മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോവാന്‍ കഴിവുള്ള സംരംഭങ്ങളെപ്പോലും മാറ്റി പ്രതിഷ്ഠിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത അവസ്ഥയിലാണവര്‍. എന്നാല്‍ സൈനികമായി അവരിപ്പോഴും പരാജയപ്പെട്ടിട്ടില്ല.
സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ രംഗത്ത് കുത്തകകളെ പരാജയപ്പെടുത്താന്‍ ഇപ്പോള്‍ പല രാജ്യങ്ങള്‍ക്കും കഴിയുന്നു. അപ്പോള്‍ പ്രതീക്ഷയ്ക്ക് വകയുണ്ടോ?
1955ലെ ബന്ദൂങ് സമ്മേളനത്തിന്റെ കാലവും ഇന്നും തമ്മിലുള്ള അന്തരം വളരെ വലുതാണ്. അന്ന് ആ കാലഘട്ടത്തിലെ സാമ്രാജ്യത്ത്വത്തെ നേരിടാന്‍ ബന്ദൂങില്‍ സമ്മേളിച്ച ഏഷ്യയിലെയും ആഫ്രിക്കയിലെയും ജനങ്ങള്‍ നീണ്ടുനിന്ന കൊളോണിയല്‍ രാത്രികള്‍ കഴിഞ്ഞെത്തിയവരായിരുന്നു. അല്ലെങ്കില്‍ ചൈനയെപ്പോലെ സോഷ്യലിസത്തിന്റെ പേരില്‍ സമൃദ്ധമായൊരു വിപ്ളവത്തിനുശേഷം വന്നവരായിരുന്നു. എന്നാല്‍ അവരെല്ലാവരും വ്യവസായത്തിന്റെയും സാങ്കേതികവിദ്യയുടെയും കാര്യത്തില്‍ ഒന്നുപോലെ നിസ്വരായിരുന്നു. അവരുടെ വിദ്യാഭ്യാസനിലവാരം വിശേഷിച്ചും, ശാസ്ത്രസാങ്കേതിക വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ നിലവാരം വളരെ താഴ്ന്നതായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ കാര്യത്തില്‍ സമ്രാജ്യത്വാശ്രിതരും. തുടക്കത്തില്‍ സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റേത് എന്നപോലെ ചൈനയുടെയും മറ്റു ഏഷ്യനാഫ്രിക്കന്‍, ലാറ്റിനമേരിക്കന്‍ രാജ്യങ്ങളുടെയും സ്ഥിതി ഇതായിരുന്നു. ഇപ്പോഴാകട്ടെ സ്ഥിതി വളരെ വ്യത്യസ്തമാണ്. ബങൂങ് കാലയളവിലെ വൈരുദ്ധ്യങ്ങളും പരിസ്ഥിതികളും എന്തൊക്കെയായാലും ഈ കാര്യത്തില്‍ അതിന്റെ നേട്ടങ്ങള്‍ നിസ്സീമമാണ്. തെക്കന്‍ നാടുകളില്‍ ഇന്ത്യയെയോ, ചൈനയെയോ പോലുള്ള രാജ്യങ്ങള്‍ മാത്രമല്ല വ്യവസായത്തില്‍ മുന്നേറിയത്. ക്യൂബപോലുള്ള ഒരു ചെറിയ രാജ്യം പോലും ഔഷധവ്യവസായരംഗത്ത് വന്‍കുതിച്ചുചാട്ടങ്ങള്‍ നടത്തിയിരിക്കുന്നു. സാങ്കേതിക വിദ്യയുടെ രംഗത്ത് കുത്തകകളെ പരാജയപ്പെടുത്താനുള്ള നിലവാരം ഇന്ന് ഇത്തരം രാജ്യങ്ങള്‍ നേടിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. നിലവിലുള്ള സാങ്കേതിക വിദ്യകള്‍ ആഗിരണം ചെയ്തുകൊണ്ടല്ല, മറിച്ച് പുതിയ സാങ്കേതികവിദ്യകള്‍ വികസിപ്പിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് ഈ പരാജയപ്പെടുത്തല്‍ നടക്കുന്നത്. നമുക്ക് അതിനു ശേഷിയുമുണ്ട് എന്നു വന്നിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് ലോകവ്യാപാരസംഘടനയിലൂടെയും മറ്റും കുത്തകകളെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനായി വ്യാവസായിക-ബൌദ്ധിക നിയമങ്ങള്‍ അടിച്ചേല്‍പ്പക്കപ്പെടുന്നത്. നമ്മള്‍ ഈ അവസ്ഥയെ വെല്ലുവിളിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ചൈന അതു ചെയ്യുമെന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നു. അത്തരമൊരു ദൌത്യം ഏറ്റെടുക്കാന്‍ കഴിയുന്ന ഇന്ത്യ ഇപ്പോള്‍ത്തന്നെ അതു ചെയ്യേണ്ടതുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു. ഇന്ത്യക്കാരുടെ ബൌദ്ധികമായ കഴിവുകളെ ബ്രിട്ടീഷ്, അമേരിക്കന്‍ ബഹുരാഷ്ട്ര കമ്പനികളുടെ പ്രയോജനത്തിനായി ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നതിന് പകരം നമുക്ക് അതിനെ വെല്ലുവിളിക്കാന്‍ കഴിയും. ഇന്ന് നമ്മള്‍ ചര്‍ച്ച ചെയ്യുന്ന ബദല്‍ നയങ്ങളിലെ യുക്തിപൂര്‍വമായൊരിനമാണ് ആഗോളതലത്തില്‍ ഏകീകൃതമായ ധന-നാണയ വ്യവസ്ഥകളില്‍ നിന്നു പുറത്തു വരിക എന്നത്. ഇന്ത്യ ഏകപക്ഷീയമായ തീരൂമാനങ്ങള്‍ എടുക്കേണ്ടതുണ്ട്. അതുവഴി സ്വന്തം ആവശ്യത്തിനുള്ള സാങ്കേതികവിദ്യ വികസിപ്പിക്കാന്‍ ഇന്ത്യക്കു സാധിക്കും. അടിസ്ഥാന ജനവിഭാഗങ്ങളുടേതായ, ആഭ്യന്തര-ജനപ്രിയ വിപണിയുടെ വികാസത്തിന് വഴിയൊരുക്കാനും സാധിക്കും. ഇതോടൊപ്പം ആഗോളതലത്തില്‍ സാമ്രാജ്യത്വത്തെ പരാജയപ്പെടുത്താനായി ഒരു പൊതു സമരവേദി കെട്ടിപ്പടുക്കേണ്ടതുണ്ട്, എന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നു.*
കടപ്പാട് : പി എ ജി ബുള്ളറ്റിൻ
Posts
20 comments:
അപ്പോള്‍ ചോദ്യമിതാണ്, എന്താണ് ബദല്‍? സോഷ്യലിസമല്ലാതെ മറ്റു ബദലുകളില്ല എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ എന്താണര്‍ത്ഥം?
ചരിത്രത്തില്‍ പല തരത്തിലുള്ള സോഷ്യലിസ്റുകള്‍ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. വ്യാവസായിക മുതലാളിത്തത്തിന്റെ കാലം മുതല്‍, ഫേബിയന്‍ സോഷ്യലിസ്റ്റുകള്‍, മാര്‍ക്സിസ്റ്റുകള്‍, രണ്ടാം ഇന്റര്‍നാഷണല്‍ മാര്‍ക്സിസ്റ്റുകള്‍, മൂന്നാം ഇന്റര്‍നാഷണല്‍ മാര്‍ക്സിസ്റ്റുകള്‍ എന്നിങ്ങനെ. സമഗ്രമായൊരു വിപ്ളവം; അതേത്തുടര്‍ന്ന് വളരെ ചെറിയൊരു ചരിത്ര കാലയളവിനുള്ളില്‍ ഒരു സോഷ്യലിസ്റ് സമൂഹം-ഇതായിരുന്നു സോഷ്യലിസത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സങ്കല്പം. പക്ഷേ, ചരിത്രത്തില്‍ കൂടുതലായി നടന്ന കാര്യം വിപ്ളവങ്ങളെല്ലാം പ്രാന്തപ്രദേശരാജ്യങ്ങളിലാണ് ഉണ്ടായത് എന്നതാണ്. റഷ്യതൊട്ട് ചൈനയും ക്യൂബയും വിയറ്റ്നാമും വരെ. ദേശീയ വിമോചനത്തിനുവേണ്ടി മര്‍ദ്ദിതരാഷ്ട്രങ്ങളുടെ സമൂലമായ വന്‍ മുന്നേറ്റങ്ങള്‍. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഈ സമരങ്ങളെ സോഷ്യലിസത്തിന്റെ ഒന്നാം തരംഗം എന്നു ഞാന്‍ വിളിക്കട്ടെ. തൊഴിലാളികളുടെയും മര്‍ദിതജനങ്ങളുടെയും, വിമോചനമായിരുന്നു അതിന്റെ ലക്ഷ്യം. ആ നൂറ്റാണ്ടിലെ വസ്തുനിഷ്ട സാഹചര്യങ്ങള്‍ മാത്രമല്ല, അന്നത്തെ സാമൂഹ്യവ്യവസ്ഥയുടെ ആന്തരിക വൈരുദ്ധ്യങ്ങളും ഇത്തരമൊരു മുന്നേറ്റത്തിനു കാരണമായി. ഇപ്പോള്‍ സോഷ്യലിസത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള സമരത്തിലെ തന്ത്രപരമായൊരു പുതിയ ദൌത്യത്തിലേക്ക് നമ്മള്‍ നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ഭൂമുഖത്ത് ഒരു വര്‍ഗരഹിത സമൂഹത്തിന്റെ നിയമസാധുത സ്ഥാപിച്ചെടുക്കുന്നതിനുവേണ്ടി മാത്രമുള്ളതല്ല ഈ നീക്കം. മറിച്ച് ഒരു ദീര്‍ഘകാല പ്രാപഞ്ചിക പരിവര്‍ത്തനപ്രക്രിയയായി ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കുന്ന സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാതയില്‍ എങ്ങനെ മുന്നേറാം എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള കാര്യക്ഷമമായ ഒരു തന്ത്രവിചാരം കൂടിയാണ് അത് (efficient strategic thinking).ഇത് അഞ്ചോ പത്തോ കൊല്ലം കൊണ്ട്, കുറേ ദേശസാല്‍ക്കരണങ്ങളിലൂടെ ധൃതിപിടിച്ചുണ്ടാക്കാന്‍ കഴിയുന്ന സോഷ്യലിസമല്ല. മറിച്ച് അടുത്ത നൂറ്റാണ്ടിലേക്കും നീളുന്ന ഒരു ദീര്‍ഘമായ പരിവര്‍ത്തനമാണ്.
ഇഞ്ചിപ്പെണ്ണ് & രാജ് ഓടിവായോ
Dear workers forum,
u have done an excellent job. The crisis is not a financial crisis.. It is the death ..the systemic death of capitalism.. The new generation should go through the words of Sameer Amin..It will give them a correct picture of the capitalist traps, where they are sleeping with full of dreams.. Ur effort is appreciated.. Thank u..
sumithra.
the Kerala Marxists should read this article and I suggest workers forum to send a copy of the interview to Com.Pinarayi vijayan and Mr. Thomas Isac who leads the Organisation in Kerala. Dr. Samir amin says that the capitalist crisis cannot be cured by any treatment other than Socialism.. I think Dr. Thomas Isac is totally against this visionary arguement..Subin
ആഗോള സാമ്പത്തികമാന്ദ്യം സ്വതന്ത്രവിപണിയുടെ/മുതലാളിത്തത്തിന്റെ പരാജയമാണെന്നും, അത് മാര്‍ക്സിസത്തിന്റെ പ്രസക്തി വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുന്നുവെന്നും വാദിക്കുന്നത് കമ്യൂണിസ്റ്റുകാരുടെ ഒരു രീതി ആയിട്ടുണ്ട്. പ്രധാനമായി (ചൈനയുടെ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥ അടക്കം) മുതലാളിത്തം മാത്രം നിലവിലുള്ള ഒരു ലോകവ്യവസ്ഥിതിയില്‍ ആഗോളമാന്ദ്യത്തിന് കാരണമായത് അതിന്റെ പിഴവുകളാണെന്ന് മനസിലാക്കാന്‍ പ്രത്യേക ശിക്ഷണം ഒന്നും വേണ്ട. പക്ഷേ, അതിന്ന് മാര്‍ക്സിസം എങ്ങനെ പ്രതിവിധി ആവുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാകുന്നില്ല. 1917 മുതല്‍ അനേകരാജ്യങ്ങളില്‍ കമ്യൂണിസ്റ്റ്-മാര്‍ക്സിസ്റ്റ് പ്രത്യശാസ്ത്രത്തിലധിഷ്ഠമായ സര്‍ക്കാറുകള്‍ അധികാരത്തില്‍ വരികയും അവിടങ്ങളിലെ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയെ നിലം‌പരിശാക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. സോവിയറ്റ് യൂണിയനിലും ചൈനയിലും ഉത്തര കൊറിയയില്‍ നിലവിലും, ഭക്ഷണക്ഷാമങ്ങള്‍ പോലെ പല മനുഷ്യനിര്‍മിതമാരികള്‍ക്ക് അവ കാരണമാവുകയും, ലക്ഷക്കണക്കിന് ജനങ്ങള്‍ക്ക് ജീവഹാനി സംഭവിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ആ വിലയേറിയ പരീക്ഷണങ്ങളില്‍ നിന്ന് വ്യത്യസ്ഥമായി മാര്‍ക്സിസത്തിന് എന്താണ് ഇപ്പോള്‍ വാഗ്ദാനം ചെയ്യാനുള്ളത്?
സാമ്പത്തികമാന്ദ്യങ്ങള്‍ ഇതിന്നുമുമ്പും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. അവയില്‍ നിന്ന് ജനാധിപത്യമാര്‍ഗ്ഗങ്ങളിലൂടെ, സ്വതന്ത്രവിപണിയുടെ മാര്‍ഗ്ഗങ്ങള്‍ ഉപയോഗിച്ചുതന്നെ ( അമേരിക്കയിലെ depression-നെ നേരിടാന്‍ New Deal കൊണ്ടുവന്നതുപോലെ), വര്‍ദ്ധിച്ച സമ്പല്‍‌സമൃദ്ധിയിലേക്ക് ജനങ്ങളെ നയിക്കാന്‍ പാശ്ചാത്യഭരണകൂടങ്ങള്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടുമുണ്ട്.
വേണ്ടത് ബിസിനസുകളെ ഫലപ്രദമായി നിയന്ത്രിക്കാനുള്ള കൂടുതല്‍ നിയമനിര്‍മാണങ്ങളും അവയുടെ പ്രയോഗവുമാണ്. ബിസിനസുകള്‍ ഭരണകൂടത്തെ നിയന്ത്രിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയാല്‍ ഇപ്പോഴത്തെ സാമ്പത്തികമാന്ദ്യം പോലുള്ള ദൂഷ്യഫലങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവും. അതിനെ സ്വതന്ത്രവിപണിയുടെ പരാജയമായും മാര്‍ക്സിസത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയസാധ്യതയായുമൊക്കെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നത് പരിഹാസ്യമാണ്.
Here are some startling statistics that make American financial crisis all too real:
• 2/3 of Americans believe their children will be economically worse off then they are.
• Profits are at a 40 year high for Fortune 500 companies ($705 billion) nearly 2X previous high.
• And worker productivity is up 48% between 2000-2006.
• But average wages only up 1% (inflation adjusted) (Bureau of Labor Statistics (BLS)).
• Median personal income is actually down, below 2000 levels (BLS), and also below 1977 levels in real dollars! The real median income in 1977 was $51,223 (inflation adjusted). In 2006 it was $50,700. (National Center for Education Statistics (NCES)).
• Virtually all income gains have gone to the richest Americans, the owners of capital and senior management compensation, which is now an incredible 400 times the average employee wage.
• We live in a country of 300 million people in which the richest 3 million own more than the bottom 256 million. 1% owns more than 90% of us put together!
• The cost of housing, health insurance, education, and fuel is rapidly rising. Prices in real terms of housing, education, and health care have risen nearly 300% more in the past 30 years, while individual incomes are stagnant.
• The amount of monthly income it takes to buy a house today is nearly 23% vs. 17% in 1970. People who pay 50% of their income for rent or mortgage payments are at an all time high.
• The average home price adjusted for inflation in 1970 was $115,000. Today it’s 2X as much in real dollars ($219,000). In many markets it’s 4X more (475,000+).
• Private college tuition and public tuition is up nearly 300% (College Board).
• The average debt of a college graduate is nearly $20,000+ (College Board).
• A majority of Baby Boomers expect to work beyond age 65 because they can’t afford not to.
• 47 million are medically uninsured. Most are in families with at least one full time worker.
• In many communities, teachers, policemen, and firefighters cannot afford housing.
• Medical Insurance Premiums of an average American family exceed $1000 per month.
• Loan defaults and foreclosures are doubling monthly in many parts of the country.
• In Cleveland, Ohio nearly 10% of the homes are vacant and abandoned due to foreclosure caused by job loss.
• Retail sales are declining due to increase costs of gasoline, insurance, and housing.
• The savings rate for the average American 30 years ago was 9%. Today it is at zero.
• America has fewer manufacturing jobs (14.3 million) than it did in 1950 with 2 times the population. (In 1950 there were approximately 150 million Americans; today there are approximately 300 million. )
• Since 1977, inflation-adjusted medium income for U.S. males has declined 7.5%.
• U.S. productivity in terms of output ranks 8th behind Norway, Belgium, France, Ireland, Italy, Austria, and Germany (OCED).
• U.S household debt exceeds $12 trillion.
• U.S. Federal Deficit is $8.8 trillion! And climbing every second.
Hallo Mr. Thomman, is this the prosperity offered by capitalism?
Regarding other issues we will respond without delay.. thanks for the questions raised.. we believe in democracy.. so we admire u also..
people against globalization.
Twenty Questions:
Social Justice Quiz 2008
1. How many deaths are there world-wide each year due to acts of terrorism?
2. How many deaths are there world-wide each day due to poverty and malnutrition?
3. 1n 1965, CEOs in major companies made 24 times more than the average worker. In 1980, CEOs made 40 times more than the average worker. In 2007, CEOs earned how many times more than the average worker?
4. In how many of the over 3000 cities and counties in the US can a full-time worker who earns minimum wage afford to pay rent and utilities on a one-bedroom apartment?
5. In 1968, the minimum wage was $1.65 per hour. How much would the minimum wage be today if it had kept pace with inflation since 1968?
6. True or false? People in the United States spend nearly twice as much on pet food as the US government spends on aid to help foreign countries.
7. How many people in the world live on $2 a day or less?
8. How many people in the world do not have electricity?
9. People in the US consume 42 kilograms of meat per person per year. How much meat and grain do people in India and China eat?
10. How many cars does China have for every 1000 drivers? India? The U.S.?
11. How much grain is needed to fill a SUV tank with ethanol?
12. According to the Wall Street Journal, the richest 1% of Americans earns what percent of the nation’s adjusted gross income? 5%? 10%? 15%? 20%?
13. How many people does our government say are homeless in the US on any given day?
14. What percentage of people in homeless shelters are children?
15. How many veterans are homeless on any given night?
16. The military budget of the United States in 2008 is the largest in the world at $623 billion per year. How much larger is the US military budget than that of China, the second largest in the world?
17. The US military budget is larger than how many of the countries of the rest of the world combined?
18. Over the 28 year history of the Berlin Wall, 287 people perished trying to cross it. How many people have died in the last 4 years trying to cross the border between Arizona and Mexico?
19. India is ranked second in the world in gun ownership with 4 guns per 100 people. China is third with 3 firearms per 100 people. Which country is first and how many guns do they own?
20. What country leads the world in the incarceration of its citizens?
Answers to Social Justice Quiz 2008
1. 22,000. The U.S. State Department reported there were more than 22,000 deaths from terrorism last year. Over half of those killed or injured were Muslims. Source: Voice of America, May 2, 2008. “Terrorism Deaths Rose in 2007.”
2. About 25,000 people die every day of hunger or hunger-related causes, according to the United Nations. Poverty.com – Hunger and World Poverty. Every day, almost 16,000 children die from hunger-related causes – one child every five seconds. Bread for the World. Hunger Facts: International.
3. Today’s average CEO from a Fortune 500 company makes 364 times an average worker’s pay and over 70 times the pay of a four-star Army general. Executive Excess 2007, page 7, jointly published by Institute for Policy Studies and United for Fair Economy, August 29, 2007. 1965 numbers from State of Working America 2004-2005, Economic Policy Institute.
4. In no city or county in the entire USA can a full-time worker who earns minimum wage afford even a one bedroom rental. The U.S. Department of Housing and Urban Development (HUD) urges renters not to pay more than 30% of their income in rent. HUD also reports the fair market rent for each of the counties and cities in the US. Nationally, in order to rent a 2 bedroom apartment, one full-time worker in 2008 must earn $17.32 per hour. In fact, 81% of renters live in cities where the Fair Market Rent for a two bedroom rental is not even affordable with two minimum wage jobs. Source: Out of Reach 2007-2008, April 7, 2008, National Low-Income Housing Coalition.
5. Calculated in real (inflation adjusted) dollars, the 1968 minimum wage would have been worth $9.83 in 2007 dollars. Andrew Tobias, January 16, 2008. The federal minimum wage is $6.55 per hour effective July 24, 2008 and $7.25 per hour effective July 24, 2009.
6. True. The USA spends $43.4 billion on pet food annually. Source: American Pet Products Manufacturers Association, Inc. The USA spent $23.5 billion in official foreign aid in 2006. The government of the USA gave the most of any country in the world in actual dollars. As a percentage of gross national income, the USA came in second to last among OECD donor countries and ranked number 20 at 0.18 percent behind Sweden at 1.02 percent and other countries such as Norway, Netherlands, Ireland, United Kingdom, Austria, France, Germany, Spain, Canada, New Zealand, Japan and others. This does not count private donations which, if included, may move the USA up as high as 6th. The Index of Global Philanthropy 2008, page 15, 19.
7. The World Bank reported in August 2008 that 2.6 billion people consume less than $2 a day. http://siteresources.worldbank.org/DEC/Resources/Poverty-Brief-in-English.pdf
8. World-wide, 1.6 billion people do not have electricity. 2.5 billion people use wood, charcoal or animal dung for cooking. United Nations Human Development Report 2007/2008, pages 44-45.
9. People in the US lead the world in meat consumption at 42 kg per person per year compared to 1.6 kg in India and 5.9 kg in China. People in the US consume five times the grain (wheat, rice, rye, barley, etc.) as people in India, three times as much as people in China, and twice as much as people in Europe. “THE BLAME GAME: Who is behind the world food price crisis,” Oakland Institute, July 2008.
10. China has 9 cars for every 1000 drivers. India has 11 cars for every 1000 drivers. The US has 1114 cars for every 1000 drivers. Iain Carson and Vijay V. Vaitheeswaran, Zoom: The Global Race to Fuel the Car of the Future (2007).
11. The grain needed to fill up a SUV tank with ethanol could feed a hungry person for a year. Lester Brown, CNN.Money.com, August 16, 2006
12. “According to the figures, the richest 1% reported 22% of the nation's total adjusted gross income in 2006. That is up from 21.2% a year earlier, and is the highest in the 19 years that the IRS has kept strictly comparable figures. The 1988 level was 15.2%. Earlier IRS data show the last year the share of income belonging to the top 1% was at such a high level as it was in 2006 was in 1929, but changes in measuring income make a precise comparison difficult.” Jesse Drucker, “Richest Americans See Their Income Share Grow,” Wall Street Journal, July 23, 2008, page A3.
13. 754,000 are homeless. About 338,000 homeless people are not in shelters (live on the streets, in cars, or in abandoned buildings) and 415,000 are in shelters on any given night. 2007 U.S. Department of Housing and Urban Development (HUD) Annual Homeless Report to Congress, page iii and 23. The population of San Francisco is about 739,000.
14. HUD reports nearly 1 in 4 people in homeless shelters are children 17 or younger. Page iv – 2007 HUD Annual Homeless Report to Congress.
15. Over 100,000 veterans are homeless on any given night. About 18 percent of the adult homeless population is veterans. Page 32, 2007 HUD Homeless Report. This is about the same population as Green Bay Wisconsin.
16. Ten times. China’s military budget is $65 billion. The US military budget is nearly 10 times larger than the second leading military spender. GlobalSecurity.org
17. The US military budget of $623 billion is larger than the budgets of all the countries in the rest of the world put together. The total global military budget of the rest of the world is $500 billion. Russia’s military budget is $50 billion, South Korea’s is $21 billion, and Iran’s is $4.3 billion. GlobalSecurity.org
18. 1268. At least 1268 people have died along the border of Arizona and Mexico since 2004. The Arizona Daily Star keeps track of the reported deaths along the state border and reports 214 died in 2004, 241 in 2005, 216 in 2006, 237 in 2007, and 116 as of July 31, 2008. These numbers do not include the deaths along the California or Texas border. The Border Patrol reported that 400 people died in fiscal 2206-2007, 453 died in 2004-2005, and 494 died in 2004-2005. Source Associated Press, November 8, 2007.
19. The US is first in gun ownership world-wide with 90 guns for every 100 citizens. Laura MacInnis, “US most armed country with 90 guns per 100 people.” Reuters, August 28, 2007.
20. The US jails 751 inmates per 100,000 people, the highest rate in the world. Russia is second with 627 per 100,000. England’s rate is 151, Germany is 88, and Japan is 63. The US has 2.3 million people behind bars, more than any country in the world. Adam Liptak, “Inmate Count in US Dwarfs Other Nations’” NYT, April 23, 2008.
Bill Quigley is a human rights lawyer and law professor at Loyola University New Orleans.
Dear Reader, Whether this
Growth Model is acceptable to u also?
people against globalisation
people against globalization,
Your numbers may be right. But, what are you trying to prove? Still an average American worker is much better off than workers from most other democracies around the world. Workers rights are protected here and there is reliable source of unemployment benefits and jobs trainings programs. If you have any doubts, please verify with your Marxist fellow bloggers live here.
Don't be blind to facts and believe everything that the party propaganda machine is dolling out to you.
Free-market economy and capitalism are not going to go anywhere; it's just a pipedream of Marxists. Good things like this free blogger account can happen only in free market system, and it is good for everybody,if regulated properly.
സുഹൃത്തെ-മുതലാളിതത്തിന്റെ പരാജയം ഊതി വീര്‍പ്പിച്ച കണക്കുക്കളുടെ പരാജയമാണു- ഊഹകച്ചവടവും മോഹവിലകളും നല്കുന്ന ഒന്നിന്റെ സ്വാഭാവികമായ പരിണിതി- ഇങ്ങിനെ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട കുമിളകള്‍ പൊട്ടുന്നത് സ്വാഭാവികം തന്നെ- പക്ഷെ അതിന്റെ പരിണിതി അതിന്നു മുമ്പേ പരാജയപ്പെട്ട മറ്റൊരു സാമ്പത്തിക രീതിയുടെ സാധ്യത അല്ലല്ലോ-
മുതലാളിത്തം പരാജയപ്പെട്ടിടത്ത് കയറി ഇരിക്കാമെന്നത് കമ്യൂണിസത്തിന്റെ വികല മോഹമാണു- ഒരു സാധ്യതയും കാണുന്നില്ല-പരാജയമെന്നതാണു മുതലാളിതത്തിന്റെ കുറവെങ്കില്‍ അതെ കുറവു അതിന്നു മുമ്പേ ലോകത്തിന്നു കാണിച്ചത് കമ്യൂണിസമല്ലെ-
പിന്നെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ അത് കാണുവാന്‍ ആര്‍ക്കും അവകാശമുണ്ട്
ഇതിന്നര്‍‌ത്ഥം മുതലാളിതത്തിന്റെ തിന്‍‌മകളെ അംഗീകരിക്കുന്നു എന്നല്ല-അങ്ങിനെ ഒരു വായനയും വേണ്ട
കൂടുതല്‍ ഉപഭോഗിയാവുന്ന പുതിയ തലമുറയില്‍ നിന്ന് ഒരു പങ്കുവക്കല്‍ ബദല്‍ അസാദ്ധ്യമായ ഒരു സ്വര്‍‌ഗ്ഗ്സ്വപ്നമാണല്ലൊ
sure, ur r in a pipedream.. by reading the facts us just say that the marxism is against people.. r u sure that in america , marxisum is prevailing Mr. thomman?
Raju
hallo comrades,
can u dream u r a comrade.. No!
why? u think that comrades are pro soviet union, pro cpm, pro. karat..
Please.. ignore such illussions.. ur r going through the facts.. can u agree that this is a denmocraccy?If not dont say tha the americans are giving unemployment dolls to those who lost jobs.. can u assuseme that job is a mechanisum created by some capitalists?
if so please note that job is a right.. whether this capitalism agree so.. No.. why? can u answer this Mr. thomman?
The current importance of Marx, 150 years after the Grundrisse
Conversation with Eric Hobsbawm
September, 16 2008
By Eric Hobsbawm
and Marcello Musto
Eric Hobsbawm's ZSpace Page
Eric Hobsbawm is considered one of the greatest living historians. He is President of Birkbeck College (London University) and Professor Emeritus at the New School for Social Research (New York). Among his many writings are the trilogy about the "the long 19th century": The Age of Revolution: Europe 1789-1848 (1962); The Age of Capital: 1848-1874 (1975); The Age of Empire: 1875-1914 (1987), and the book The Age of Extremes: The Short Twentieth Century, 1914-1991 (1994).
Marcello Musto is editor of Karl Marx's Grundrisse: Foundations of the Critique of Political Economy, London-New York: Routledge 2008.
1) M. M. Professor Hobsbawm, two decades after 1989, when he was too hastily consigned to oblivion, Karl Marx has returned to the limelight. Freed from the role of instrumentum regni to which he was assigned in the Soviet Union, and from the shackles of "Marxism-Leninism", he has in the last few years not only received intellectual attention through new publication of his work, but also been the focus of more widespread interest. Indeed in 2003, the French magazine Nouvel Observateur dedicated a special issue to Karl Marx - le penseur du troisième millénaire? (Karl Marx - the thinker of the third millennium?). A year later, in Germany, in an opinion poll sponsored by the television company ZDF to establish who were the most important Germans of all time, more than 500,000 viewers voted for Marx; he came third in the general classification and first in the "current relevance" category. Then, in 2005, the weekly Der Spiegel portrayed him on the cover under the title Ein Gespenst kehrt zurück (A spectre is back), while listeners to the BBC Radio 4 programme In Our Time voted for Marx as their Greatest Philosopher.
In a recent public conversation with Jacques Attalì, you said that paradoxically "it is the capitalists more than others who have been rediscovering Marx", and you talked of your astonishment when the businessman and liberal politician George Soros said to you "I've just been reading Marx and there is an awful lot in what he says". Although weak and rather vague, what are the reasons for this revival? Is his work likely to be of interest only to specialists and intellectuals, being presented in university courses as a great classic of modern thought that should never be forgotten? Or could a new "demand for Marx" come in the future from the political side as well?
E. H. There is an undoubted revival of public interest in Marx in the capitalist world, though probably not as yet in the new East European members of the European Union. It was probably accelerated by the fact that the 150th anniversary of the publication of the Manifesto of the Communist Party coincided with a particularly dramatic international economic crisis in the midst of a period of ultra-rapid free market globalization.
Marx had predicted the nature of the early 21st century world economy a hundred and fifty years earlier, on the basis of his analysis of "bourgeois society". It is not surprising that intelligent capitalists, especially in the globalized financial sector, were impressed by Marx, since they were necessarily more aware than others of the nature and instabilities of the capitalist economy in which they operated. Most of the intellectual Left no longer knew what to do with Marx. It had been demoralised by the collapse of the social-democratic project in most North Atlantic states in the 1980s and the mass conversion of national governments to free market ideology, as well as by the collapse of the political and economic systems that claimed to be inspired by Marx and Lenin. The so-called "new social movements" like feminism either had no logical connection with anti-capitalism (though as individuals their members might be aligned with it) or they challenged the belief in endless progress in human control over nature, which both capitalism and traditional socialism had shared. At the same time the "proletariat", divided and diminished, ceased to be credible as Marx's historical agent of social transformation. It is also the case that since 1968 the most prominent radical movements have preferred direct action not necessarily based on much reading and theoretical analysis.
Of course this does not mean that Marx will cease to be regarded as a great and classical thinker, although for political reasons, especially in countries like France and Italy with once powerful Communist parties, there has been a passionate intellectual offensive against Marx and Marxist analyses, which was probably at its height in the 1980s and 1990s. There are signs that it has now run its course.
2) M. M. Throughout his life Marx was a shrewd and tireless researcher, who sensed and analysed better than anyone else in his time the development of capitalism on a world scale. He understood that the birth of a globalized international economy was inherent in the capitalist mode of production and predicted that this process would generate not only the growth and prosperity flaunted by liberal theorists and politicians but also violent conflicts, economic crises and widespread social injustice. In the last decade we have seen the East Asian Financial Crisis, which started in the summer of 1997, the Argentinian economic crisis of 1999-2002 and, above all, the subprime mortgage crisis, which started in the United States in 2006 and has now become the biggest post-war financial crisis. Is it right to say, therefore, that the return of interest in Marx is also based on the crisis of capitalist society and on his enduring capacity to explain the profound contradictions of today's world?
E. H. Whether the future politics of the Left will once again be inspired by Marx's analysis, as the old socialist and communist movements were, will depend on what happens to world capitalism. But this applies not only to Marx but to the Left as a coherent political ideology and project. Since, as you say correctly, the return of interest in Marx is largely - I would say mainly - based on the current crisis of capitalist society, the outlook is more promising than it was in the 1990s. The present world financial crisis, which may well become a major economic depression in the USA, dramatises the failure of the theology of the uncontrolled global free market, and forces even the US government to consider taking public actions forgotten since the 1930s. Political pressures are already weakening the commitment of economic neo-liberal governments to uncontrolled, unlimited and unregulated globalization. In some cases (China) the vast inequalities and injustices caused by a wholesale transition to a free market economy already raise major problems for social stability and raise doubts even at the higher levels of government.
It is clear that any "return to Marx" will be essentially a return to Marx's analysis of capitalism and its place in the historical evolution of humanity - including, above all, his analysis of the central instability of capitalist development, which proceeds through self-generated periodic economic crises, with political and social dimensions. No Marxist could believe for a moment that, as neo-liberal ideologists argued in 1989, liberal capitalism had established itself forever, that history had come to an end, or indeed that any system of human relations could ever be final and definitive.
3) M. M. Do you not think that if the political and intellectual forces of the international left, who are questioning themselves with regard to socialism in the new century, were to foreswear the ideas of Marx, they would lose a fundamental guide for the examination and transformation of today's reality?
E. H.: No socialist can foreswear the ideas of Marx, since his belief that capitalism must be succeeded by another form of society is based not on hope or will but on a serious analysis of historical development, particularly in the capitalist era. His actual prediction that capitalism would be replaced by a socially managed or planned system still seems reasonable, though he certainly underestimated the market elements which would survive in any post-capitalist system(s). Since he deliberately abstained from speculation about the future, he cannot be made responsible for the specific ways in which "socialist" economies were organised under "really existing socialism". As to the objectives of socialism, Marx was not the only thinker who wanted a society without exploitation and alienation, in which all human beings could fully realise their potentialities, but he expressed this aspiration more powerfully than anyone else, and his words retain the power to inspire.
However, Marx will not return as a political inspiration to the Left until it is understood that his writings should not be treated as political programmes, authoritative or otherwise, nor as descriptions of the actual situation of world capitalism today, but rather as guides to his way of understanding the nature of capitalist development. Nor can or should we forget that he did not achieve a coherent and fully thought out presentation of his ideas, in spite of attempts by Engels and others to construct a volume II and III of Capital out of Marx's manuscripts. As the Grundrisse show, even a completed Capital would have formed only part of Marx's own, perhaps excessively ambitious, original plan.
On the other hand, Marx will not return to the Left until the current tendency among radical activists to turn anti-capitalism into anti-globalism is abandoned. Globalisation exists, and, short of a collapse of human society, is irreversible. Indeed, Marx recognised it as a fact and, as an internationalist, welcomed it, in principle. What he criticised, and what we must criticize, was the kind of globalisation produced by capitalism.
4) M. M. One of Marx's writings which has provoked the greatest interest amongst new readers and commentators is the Grundrisse. Written between 1857 and 1858, the Grundrisse is the first draft of Marx's critique of political economy and, thus, also the initial preparatory work on Capital; it contains numerous reflections on matters that Marx did not develop elsewhere in his incomplete oeuvre. Why, in your opinion, are these manuscripts one of Marx's writings which continue to provoke more debate than any other, in spite of the fact that he wrote them only to summarise the foundations of his critique of political economy? What is the reason for their persistent appeal?
E. H. In my view the Grundrisse have made so large an international impact on the Marxian intellectual scene for two connected reasons. They were virtually unpublished before the 1950s, and, as you say, contained a mass of reflections on matters that Marx did not develop elsewhere. They were not part of the largely dogmatised corpus of orthodox Marxism in the world of Soviet socialism, yet Soviet socialism could not simply dismiss them. They could therefore be used by Marxists who wanted to criticise orthodoxy or widen the scope of Marxist analysis by an appeal to a text which could not be accused of being heretical or anti-Marxist. Hence the editions of the 1970s and 1980s (well before the fall of the Berlin Wall) continued to provoke debate largely because in these manuscripts Marx raised important problems which were not considered in Capital, for instance, the questions raised in my preface to the volume of essays you collected [Karl Marx's Grundrisse. Foundations of the Critique of Political Economy 150 Years Later, edited by M. Musto, London—New York: Routledge 2008; http://www.routledgeeconomics.com/books/Karl-Marxs-Grundrisse-isbn9780415437493 ].
5) M. M. In the preface to this book, written by various international experts to mark the 150th anniversary of its composition, you have written: "Perhaps this is the right moment to return to a study of the Grundrisse less constricted by the temporary considerations of leftwing politics between Nikita Khrushchev's denunciation of Stalin and the fall of Mikhail Gorbachev". Moreover, to underline the enormous value of this text, you stated that the Grundrisse "contains analyses and insights, for instance about technology, that take Marx's treatment of capitalism far beyond the nineteenth century, into the era of a society where production no longer requires mass labour, of automation, the potential of leisure, and the transformations of alienation in such circumstances. It is the only text that goes some way beyond Marx's own hints of the communist future in the German Ideology. In a few words, it has been rightly described as Marx's thought at its richest." Therefore, what might be the result of re-reading the Grundrisse today?
E. H. There are probably not more than a handful of editors and translators who have full knowledge of this large and notoriously difficult mass of texts. But a re-rereading, or rather reading, of them today could help us to rethink Marx: to distinguish what is general in Marx's analysis of capitalism from what was specific to the situation of mid-nineteenth-century "bourgeois society". We cannot predict what conclusions from this analysis are possible and likely, only that they will certainly not command unanimous agreement.
6) M. M. To finish, one final question. Why is it important today to read Marx?
E. H. To anyone interested in ideas, whether a university student or not, it is patently clear that Marx is and will remain one of the great philosophical minds and economic analysts of the nineteenth century, and, at his best, a master of passionate prose. It is also important to read Marx because the world in which we live today cannot be understood without the influence that the writings of this man had on the twentieth century. And finally, he should be read because, as he himself wrote, the world cannot be effectively changed unless it is understood - and Marx remains a superb guide to understanding the world and the problems we must confront.
From:Z Net - The Spirit Of Resistance Lives
we just reprodudce an interview .. please go through it.. even if u are not agreeing this it is not a poroblem,.. but the position may be clear..
PAG
dear thomman,
the PAG rightly note some points fgor ur reference.. but not the least..
what is ur idea about capitalism.. is it a democratic system rules by a few business men.. business is not a democratic function .. it is for profit.. profit means some may be cheathed.. who are they?.. sure ur one among them.. so come on mr. thomman.. How do u feel this system ?. whether u and ur belowed people accomodated in this system ?.. if so u r right.. to that extent.. I think PAG is not against u or ur society.. they are fighting for ur life which is trapped and .. completetly covered by the few capitalists or their dallas.. am I correct mr. thomman..?
Nidhish
Dear forum,
can u publish the article "rajavu nagnanayirunnu Polum " published in pag issue No. 70, in which u published the interview of Dr. Samir Amin.. It will clarify the doubts of all dreamers like Thomman..
One PAG reader.
People Against Globalisation is doing a tremendous job..
By reproducing it in ur blog, we r honured. thank u..
workers of kerala doing full day work for less than Rs. 100/- even in public secctor companies.. then what will b the condition of others.. can thomman dream it
Temporary workers in KSRTC..
HALLO,
WHY U R AFRIED ABT. SOCIALISM.. IT IS NOT A SYSTEM MADE BY SOME BNUSINESS MEN..SOCIALISM MAY BE HAPPENED ONLY if U R ALSO A part OF IT.. DONT WORRY, ALL WILL BE ACCOMODATED, IF THEY WISH..
CELIN from COCHIN
venkiteswaran d to me, Ashokan
show details 22:49 (9 minutes ago) Reply
Dear Reader,
The Ant works hard in the withering heat all summer building its house and
laying up supplies for the winter.
The Grasshopper thinks the Ant is a fool and laughs & dances & plays the summer away.
Come winter, the Ant is warm and well fed. The Grasshopper has no food or shelter so he dies out in the cold.
Indian Version:
The Ant works hard in the withering heat all summer building its house and aying up supplies for the winter.
The Grasshopper thinks the Ant's a fool and laughs & dances & plays the summer away.
Come winter, the shivering Grasshopper calls a press conference and demands to know why the Ant should be allowed to be warm and well fed while others are cold and starving.
NDTV, BBC, CNN show up to provide pictures of the shivering Grasshopper next to a video of the Ant in his comfortable home with a table filled with food.
The World is stunned by the sharp contrast. How can this be that this poor Grasshopper is allowed to suffer so?
Arundhati Roy stages a demonstration in front of the Ant's house.
Medha Patkar goes on a fast along with other Grasshoppers demanding that Grasshoppers be relocated to warmer climates during winter .
Mayawati states this as `injustice' done on Minorities.
Amnesty International and Koffi Annan criticize the Indian Government for not upholding the fundamental rights of the Grasshopper. The Internet is flooded with online petitions seeking support to the
Grasshopper (many promising Heaven and Everlasting Peace for prompt
support as against the wrath of God for non-compliance) .
Opposition MPs stage a walkout. Left parties call for 'Bengal Bandh' in
West Bengal and Kerala demanding a Judicial Enquiry.
CPM in Kerala immediately passes a law preventing Ants from working hard in the heat so as to bring about equality of poverty among Ants and Grasshoppers.
Lalu Prasad allocates one free coach to Grasshoppers on all Indian Railway Trains, aptly named as the 'Grasshopper Rath'.
Finally, the Judicial Committee drafts the ' Prevention of Terrorism Against Grasshoppers Act' [POTAGA], with effect from the beginning of the
winter. Arjun Singh makes 'Special Reservation ' for Grasshoppers in Educational Institutions & in Government Services.
The Ant is fined for failing to comply with POTAGA and having nothing left to pay his retroactive taxes,it's home is confiscated by the Government
and handed over to the Grasshopper in a ceremony covered by NDTV.
Arundhati Roy calls it ' A Triumph of Justice'.
Lalu calls it 'Socialistic Justice '. CPM calls it the ' Revolutionary Resurgence of the Downtrodden ' Koffi Annan invites the Grasshopper to address the UN General Assembly.
Many years later....
The Ant has since migrated to the US and set up a multi-billion dollar company in Silicon Valley,
100s of Grasshoppers still die of starvation despite reservation somewhere in India, ......AND
As a result of loosing lot of hard working Ants and feeding the
grasshoppers,
India is still a developing country…!!!
Why this ? Ramu
Dear Reader,
The Ant works hard in the withering heat all summer building its house and
laying up supplies for the winter.
The Grasshopper thinks the Ant is a fool and laughs & dances & plays the summer away.
Come winter, the Ant is warm and well fed. The Grasshopper has no food or shelter so he dies out in the cold.
Indian Version:
The Ant works hard in the withering heat all summer building its house and aying up supplies for the winter.
The Grasshopper thinks the Ant's a fool and laughs & dances & plays the summer away.
Come winter, the shivering Grasshopper calls a press conference and demands to know why the Ant should be allowed to be warm and well fed while others are cold and starving.
NDTV, BBC, CNN show up to provide pictures of the shivering Grasshopper next to a video of the Ant in his comfortable home with a table filled with food.
The World is stunned by the sharp contrast. How can this be that this poor Grasshopper is allowed to suffer so?
Arundhati Roy stages a demonstration in front of the Ant's house.
Medha Patkar goes on a fast along with other Grasshoppers demanding that Grasshoppers be relocated to warmer climates during winter .
Mayawati states this as `injustice' done on Minorities.
Amnesty International and Koffi Annan criticize the Indian Government for not upholding the fundamental rights of the Grasshopper. The Internet is flooded with online petitions seeking support to the
Grasshopper (many promising Heaven and Everlasting Peace for prompt
support as against the wrath of God for non-compliance) .
Opposition MPs stage a walkout. Left parties call for 'Bengal Bandh' in
West Bengal and Kerala demanding a Judicial Enquiry.
CPM in Kerala immediately passes a law preventing Ants from working hard in the heat so as to bring about equality of poverty among Ants and Grasshoppers.
Lalu Prasad allocates one free coach to Grasshoppers on all Indian Railway Trains, aptly named as the 'Grasshopper Rath'.
Finally, the Judicial Committee drafts the ' Prevention of Terrorism Against Grasshoppers Act' [POTAGA], with effect from the beginning of the
winter. Arjun Singh makes 'Special Reservation ' for Grasshoppers in Educational Institutions & in Government Services.
The Ant is fined for failing to comply with POTAGA and having nothing left to pay his retroactive taxes,it's home is confiscated by the Government
and handed over to the Grasshopper in a ceremony covered by NDTV.
Arundhati Roy calls it ' A Triumph of Justice'.
Lalu calls it 'Socialistic Justice '. CPM calls it the ' Revolutionary Resurgence of the Downtrodden ' Koffi Annan invites the Grasshopper to address the UN General Assembly.
Many years later....
The Ant has since migrated to the US and set up a multi-billion dollar company in Silicon Valley,
100s of Grasshoppers still die of starvation despite reservation somewhere in India, ......AND
As a result of loosing lot of hard working Ants and feeding the
grasshoppers,
India is still a developing country…!!!
Why this ? Ramu
guys,
It's very hard to reply when so much of stuff is posted here; most of it pointless propaganda material. Still let me give few replies:
what is ur idea about capitalism.. is it a democratic system rules by a few business men.. business is not a democratic function .. it is for profit.. profit means some may be cheathed.. who are they?.. sure ur one among them.. so come on mr. thomman.. How do u feel this system ?. whether u and ur belowed people accomodated in this system ?.. if so u r right.. to that extent.. I think PAG is not against u or ur society.. they are fighting for ur life which is trapped and .. completetly covered by the few capitalists or their dallas.. am I correct mr. thomman..?
Nidhish Nidhish - You have no idea what horror an anti-democratic system like Marxism can bring. Go read some independent histories of how the ordinary citizens were treated under Communist rules in Soviet Union, Mao's China, Cambodia etc. Forget about the past. What is your opinion about North Korea and the state of its citizens? Simply pathetic! Fidel Castro had to sell Cuba as a detination for prostitution to earn foriegn exchange once the support from Russia dried out. Details here. Is that what you want for the country?
Luckily Marxism is only an academic curiosity in most part of India and it could screw up only Bengal and Kerala. And in the case of Kerala, those who toil outside the state pump in enormous amount of money to the state economy and whitewash much of damage done by the socialists and keep it a model state.
Business is for profit. That's true. The profit can be earned by both cheating and by servicing the needs of people; a good govt should regulate businesses to stop the former. If a worker has the right to get paid; a business has the right to get paid in terms of profit. The Marxist idea about profiteering is more than a century old and that was little bit true during the Industrial Revolution era. The human race moved on. Don't you think? Wake up; rub your eyes and take a hard look at the world as it is unravel to you when you are not in the socialistic dream.
With no business,there is no job and no worker. Govts are not good at creating jobs; such experiements were all miserably failed with the side effect of great human sufferings and loss of lives. That's why we need well regulated private enterprises and small businesses and a middle-class who can circulate the money in the economic system.
So,you think, the Americans are 'trapped'? You have very distorted ideas about this country. Recently comrades Kodiyeri and Elamaram were here, enjoying the capitilistic excesses :-) I didn't know that they were looking for 'trapped' Americans, to save.
Temporary workers in KSRTC,
Since there is no local workers available, most of the day laborers are Tamilians in my native village and they are paid at least Rs.200. I don't know what work you do in KSRTC, but if you look around, there are better paying jobs all across Kerala.
If you are looking for no-work desk jobs like those exist in public sector (yes i was an officer in public sector before that was rightly privatized),then the situation might be different. For a moment just think about the poor workers who break their backs in middle-east and those who toil in Mumbai like cities to prop up our 'dear' state. I have seen it and that's why I am outrageous about the anti-development stands of your dear party.
Now from my own experience: I used to work at a KSRTC garage as an apprentice and from what I had seen there I can say that the workers did very little job even when many buses were on 'kattappuram'. I used to be part of a team that fixed gear boxes then. Each fixed gear-box helped to put another extra bus on the road that might have helped the public and added extra revenue in KSRTC's coffers. But they used to fix 1 or 2 gear-boxes a day in couple of hours and the rest of the time was spent playing cards and resting. Nobody wins in such situation. A failing corp cannot afford to pay the workes well; poor people who depend on the public service of KSRTC, are cheated by the bad work ethics of the very workers union that falsely promises (like you do here) to be on the side of the poor; and the public money is wasted with political backing.
I can go on ranting like this. But, that's all for today! It is time for my next capitalistic/materialistic endeavor financed by brazen profit taking from the exploitation of the wretched and poor: enjoying fish curry meal and $1.97 wine from Wallmart :-)
I did not read all comments in full, but I noticed one comment which was pointing out that American workers are better off than Indian workers even during the crisis. I totally agree, but you should try to understand why. They are still richer because they are exploiting others, Capitalism has reduced morality of people, now everybody wants to exploit someone to become richer. (Capitalists and Fascists are alike in this thinking).
Post a Comment