Friday, May 1, 2009

CITU’S MAY DAY MANIFESTO – 2009

ON the occasion of May Day – 2009, the day of the international solidarity and unity of the working class, the Centre of Indian Trade Unions (CITU) extends warmest revolutionary greetings to the entire working class and the toiling people of the country and the world as a whole. The CITU re-affirms its commitment to class struggle and complete emancipation of the human society from all forms of exploitation.

Fraternal Greetings

The CITU conveys its fraternal greetings to the working class of the socialist countries for holding high the banner of socialism.

The CITU also greets the working class of the developed capitalist countries for their grim battle for right to employment, right to higher living standard and in defence of trade union rights

The CITU conveys greetings to the working class of the developing countries for their struggles against of imperialist machinations against their nations and the people abated by the ruling polity of the respective countries.

The CITU extends solidarity with the agricultural workers in their struggles for achieving for better wages, right to land and livelihood throughout the year and comprehensive social security and welfare measures. It also conveys fraternal support to the poor and middle peasants in their struggles for right to remunerative prices, institutional credit at low interest and infrastructural and input support through massive public investment in agriculture. It appeals to the working class to stand by the masses of peasantry and strengthen worker-peasant unity for conducting united struggles against the anti-people policies of the neo-liberal regimes.

The Cuban Revolution continues to be a beacon of hope for the toiling people all over the world .The saga of 50 years of the Cuban Revolution is saga of a constant battle against the US imperialism. The Cuban experience conclusively demonstrates that the fight against imperialism and the fight for socialism cannot be separated.

Socialist Cuba continues to be the source of political awakening of the people in the entire Latin-American continent. The electoral defeats inflicted on the pro-US ruling polities one after another in the countries of Latin America by the people under the leadership of the Leftist forces have delivered a severe blow to the neo-liberal economic policies.

On this May Day, the CITU condemns the aggressive hegemonic machinations of the imperialist forces led by US imperialism. Iraq and Afghanistan continues under US military occupation. While in Iraq resistance is growing from within, the US occupation of Afghanistan is contributing in deteriorating political situation in Pakistan.

Israel continues to occupy Palestinian and Arab territories. The recent Gaza massacre by Israeli military forces is the latest example of imperialist brutality against humanity. Moreover, the US is continuing with its conspiracy to attack Iran, Syria, DPRK (Democratic People’s Republic of Korea).

On the issue of deployment of Missile Defence System in Europe, contradiction between USA and Russia is getting aggravated despite change of guard in US administration.

This year’s May Day shall be observed by the working class all over the world at a time when neo-liberal economic ideology under finance capital driven imperialist globalisation has collapsed and the world is in the grip of a worst ever capitalist economic crisis since the Great Depression of 1930s. According to former Cuban president Fidel Castro, “But it is not the usual crisis that happen every certain number of years, or even traumatic crisis of 1930; rather, the worst of all since the world started to pursue this model of growth and development.”

True, neo-liberalism has been totally exposed and “the crisis has certainly destroyed the credibility of the neo-liberal ideology.” The neo-liberal policies must be reversed and the struggle must march forward towards the ultimate goal of a new people oriented progressive social order. We must understand that the birth of a new social order over the graveyard of neo-liberalism is not automatic but depends on how far the working class movement would successfully organise the fight against the system in strict adherence to ideology of class struggle.

Impact of the Crisis On Working People

According to an ILO estimate in January this year, by the end of 2009 world unemployment could increase by 5 crore (50 millions) over 2007, alone reaching to 23 crore (230 millions) and besides that the number of working poor increasing by 20 crore (200 millions). Closure, lay offs, retrenchment, wage freeze, withdrawal or reduction in social security measures etc has been pushed to a dangerous dimension by the employers’ class. Already 3.8 crore (38 millions) people have lost their jobs over last couple of months whereas job creation is going to be far below compared to what it was two years ago.

Private business houses are given huge financial support at the expense of government exchequers in the name of bail-out packages. Huge concessions are doled out to the capitalist class through repeated reduction in capital cost, interest-rate, tax cuts etc., instead of ensuring job protection and employment generation. Around 32 governments, which had spent about 1.19 trillion US dollars on stimulus packages, had spent a meager 9.2 per cent on relief to suffering people. The so called stimulus packages are mainly aimed at warming up the financial markets for the benefit of the speculation and finance capital and the amount flowing for real economy are a meager less than one fifth of the total financial bailout packages. The director general of ILO has commented, “People, Families and Communities did not create the crisis and yet they carry the highest human costs. And they are legitimately protesting.”

The world is reverberating with strikes and militant street demonstrations as well as different other forms of struggles participated by millions and millions of workers to protest against brazen neglect of toiling people by the governments in handling the economic crisis. It is a situation of ‘billions for banks, pennies for people.’

The countries under the European Union have witnessed the maximum protest action. Eight national Federations of Trade Unions of France have jointly organised two giant strikes in quick succession. On January 29 and on March 19 this year hundreds of thousands of French workers marched through the streets of the cities of France including Paris. The next action is on the May Day in which ten lakh (one million) workers will take out 200 rallies all over France.

On February 13, the Metal Workers’ Union held strike in Italy. In solidarity with the strikers, “In Rome 700,000 blue and white collar workers marched side by side, in a unity that has not been seen in Italy for some time.” Russia also witnessed militant street rallies in almost every major city in January. In Britain, sectoral strikes took place in different industries. More than one hundred thousand workers from different European countries jointly staged millitant demonstration in London on April 2, 2009 at the venue of meeting of G-20 leaders including Obama, Gordon Brown, Sarkozy, Manmohan Singh.

Shocking Acts of UPA Government

In our country the neo-liberal policies were introduced by the Congress Party-led government headed by late Narsimha Rao with Manmohan Singh as Finance minister. And the BJP-led NDA government pursued the same policies more vigorously and caused maximum damage to the economy. During the NDA regime, many blue chip capital rich CPSUs were sold out almost free of cost and involving deep corruption. After the defeat of BJP-led NDA at the hustings, the Congress party-led UPA government that followed thereafter also tried to follow the same path leading to the present crisis.

In India, the export-oriented sectors like textile and apparels, information technology and ITES segments, gems and jewellery, leather, tea, automobile parts, construction, aviation etc. have already been seriously affected. Moreover small and medium size enterprises (SMEs) have been hit hard. There has been full or partial closure of industrial units, particularly the export oriented ones, followed by cut in production in the industries due to down turn in the market and resultant retrenchment, lay offs etc. The official figure of job losses so far is only five hundred thousand but the actual figure of job-losses is many times more and this is increasing by leaps and bounds every day.

The bail-out packages of the UPA government are still prioritising on pumping funds to financial market to allure foreign and Indian speculators and not at all on protecting employment, promoting public investment in agriculture, infrastructure, public services and material production and expanding social security and public distribution system – which alone can improve purchasing power of the people, expand domestic market and save the national economy and the mass of the people from the onslaught of the crisis. By their perverse actions, the Congress led UPA has clearly demonstrated that their commitment is not to the people and the country’s interest but to the big corporates and their strategic partners in the imperialist block.

This year May Day is being observed by the Indian working class in the midst of the on going parliamentary elections. The political parties in the electoral fray are mainly divided into three combinations. A major set back suffered by the UPA and the NDA led by the Congress party and the BJP respectively is that some of their major constituents have deserted them. On the other hand the Left parties have succeeded in launching the non-Congress non-BJP Third Alternative. The reckoning fact is that right from the inception the Third Alternative is continuously strengthening with support from different political parties. With every passing day the possibility of formation of an Alternative Government without BJP or Congress party at the centre after the elections is becoming more and more brighter.

The country needs a Government at the centre that would completely reverse the economic policies which have created the crisis and adopt new policies concretely directed to address the sufferings of the people inflicted by the economic crisis. Need of the hour is protection of jobs, generation of new employment, stimulating domestic market by empowering the people economically. Speculative economic activities must be rejected. In other words, not only dismantling of public sector must be stopped but further strengthened by fresh investment by government.

This year’s May Day calls for intensified campaign by working class to fight communalism and religious fundamentalism. The BJP-led NDA is dangerous for their rabid communal and divisive agenda. The election manifesto of BJP has revived its ‘hindutva’ agenda and made the ‘Ram Mandir’ an election issue. The Gujarat and Kandhmal (Orissa) carnage apart, communal riots has become the hall mark of the BJP ruled states. The BJP’s game plan is to divide the working class and divide the people.

Moreover, the fight against terrorism and the casteist forces are also very much important. On this May Day the working class of India has to take the pledge to relentlessly fight the forces causing serious threat to national integrity, communal amity and unity of the working class till these forces are decisively defeated.

On this May Day let us remember that crores of Indian worker participated in 12 nation-wide general strikes, scores of industry-wise strikes and innumerable agitations, demonstrations and other forms of action against neo-liberalism in the country. But for these struggles of the Left Parties against UPA government’s move to privatise banking sector and opening up insurance sector to foreign insurance companies, privatise the pension and social security funds etc, the impact of the meltdown of stock market and consequent financial crisis would have been much more severe than what the country is experiencing today. Enactment of PFRDA Bill aimed at facilitating speculation with pension funds could be stalled by the Left political parties and Left trade union movement and has saved the social security savings amounting to thousands of crores of rupees belonging to lakhs of workers from the great risk of being wiped out anytime due to down turn in stock market, as has happened in USA and European countries. Unfortunately access to Provident Fund money has been granted to private mutual funds including Reliance Capital by the UPA government. The working class will have to fight to reverse the decision.

This May Day enjoins upon the toiling people of the country a vital responsibility to ensure the defeat of the Congress-led UPA and the BJP-led NDA in the on going parliamentary elections. At the same time the victory of the Left, Democratic and Secular Alternative must be ensured so that an alternative government is formed after this elections at the centre.

Pledge

This year’s May Day pledge must be to intensify class struggle at the level of nation states and to consolidate the international unity of the working class to fight the menacing burdens of the economic crisis – principally, job losses, wage freeze, casualisation of employment, deterioration in quality of employment, social security, protection of the rights of migrant workers.

Long Live International Solidarity of the Working Class

Down with Imperialist Globalisation

Down with Neo-liberal Capitalist Path

Down with Capitalism

Forward to Socialism

Workers of the world, Unite!

6 comments:

വര്‍ക്കേഴ്സ് ഫോറം said...

ഇന്ത്യയിലെ പ്രമുഖ ട്രേഡ് യൂണിയനുകളിലൊന്നായ സി ഐ ടി യു വിന്റെ മെയ്‌ദിന മാനിഫെസ്റ്റോ

Aarushi said...

Moreover, the fight against terrorism and the casteist forces are also very much important. On this May Day the working class of India has to take the pledge to relentlessly fight the forces causing serious threat to national integrity, communal amity and unity of the working class till these forces are decisively defeated.

The only terrorist in Kerala is Abdul Nasar Madani, its the CPM took his support and try to white wash it as as secular party, where as he and his wife continue to recruit more and more young men and for the first time in history we find such recrutees get killed when fighting with Indian Army.

Using the home department CPM is suppressing the informations, cases against Madani and his wife, and pledge they will fight terrorism.

Total Humbug

Anonymous said...

കേരളത്തിലെന്നും സമരം; തൊഴിലാളികള്‍ കടമകള്‍ മറക്കുന്നു - ഹൈക്കോടതി

കൊച്ചി: 'കേരളത്തിലെന്നും സമരവും ബഹളവുമാണ്‌. ഹര്‍ത്താലില്ലാത്ത സമയമുണ്ടോ? എന്നിട്ടും ദൈവത്തിന്റെ സ്വന്തം നാടെന്ന്‌ വിനോദസഞ്ചാര വകുപ്പ്‌ കേരളത്തെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്‌ ലജ്ജാകര'മാണെന്ന്‌ കേരള ഹൈക്കോടതി അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.

ഒരുവിഭാഗം ജീവനക്കാരുടെ സമരംമൂലമുണ്ടായ ബുദ്ധിമുട്ടുകള്‍ പരിഹരിക്കാന്‍ കൊച്ചി തുറമുഖത്ത്‌ പോലീസ്‌ സംരക്ഷണമാവശ്യപ്പെട്ട്‌ തുറമുഖ ട്രസ്റ്റിന്റെതുള്‍പ്പെടെയുള്ള രണ്ട്‌ ഹര്‍ജികള്‍ പരിഗണിക്കവേയാണ്‌ ജസ്റ്റിസ്‌ പി.എന്‍. രവീന്ദ്രന്റെ വാക്കാലുള്ള ഈ പരാമര്‍ശം.

കൊച്ചി തുറമുഖം പൂട്ടി തൂത്തുക്കുടിക്ക്‌ കൊണ്ടുപോയാലേ യൂണിയനുകള്‍ക്ക്‌ സമാധാനമാവൂ എന്നാണ്‌ ഇപ്പോഴത്തെ സ്ഥിതി. കേരളത്തിലെ ഈ തുറമുഖം അടച്ചാല്‍ മറ്റു സംസ്ഥാനക്കാര്‍ക്ക്‌ സന്തോഷമാവും. ചരക്കുനീക്കം അന്യസംസ്ഥാനങ്ങളിലേക്ക്‌ പോകും. സംസ്ഥാനത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക വളര്‍ച്ചയില്‍ കൊച്ചി തുറമുഖത്തിന്‌ പ്രമുഖ സ്ഥാനമുണ്ട്‌ എന്ന കാര്യം മറക്കരുത്‌. തുറമുഖത്തെ പ്രവര്‍ത്തനം തൊഴിലാളികള്‍ സമരത്തിന്റെ പേരില്‍ തടസ്സപ്പെടുത്തരുതെന്ന്‌ കോടതി ഓര്‍മിപ്പിച്ചു.

ഈ നിലയായാല്‍ ഇവിടെ എല്ലാ വ്യവസായവും പൂട്ടേണ്ടിവരും. സ്ഥാപനങ്ങള്‍ പൂട്ടിയാല്‍ തൊഴിലാളികള്‍ക്ക്‌ തൊഴിലുണ്ടാവുമെന്ന്‌ കരുതുന്നുണ്ടോ? ഹര്‍ജിയില്‍ എതിര്‍കക്ഷികളായ തൊഴിലാളി യൂണിയനുകളെ കോടതി ഓര്‍മപ്പെടുത്തി.

തൊഴിലാളികള്‍ അവകാശങ്ങള്‍ക്കു വേണ്ടി ബഹളം വെയ്‌ക്കുക മാത്രമാണ്‌ ചെയ്യുന്നത്‌. കടമകളെയും ചുമതലകളെയും പറ്റി അവര്‍ ഓര്‍ക്കുന്നതേയില്ല. ഒരു പൊതുമേഖലാ സ്ഥാപനമാണ്‌ കെഎസ്‌ആര്‍ടിസി. ജീവനക്കാര്‍ വേണ്ടത്രയുണ്ട്‌. പക്ഷേ, ബസ്സുകള്‍ എന്നെങ്കിലും കഴുകി വൃത്തിയാക്കി ഓടുന്നത്‌ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ? അവകാശങ്ങളെപ്പറ്റി മാത്രമാണവര്‍ പറയുന്നത്‌.

തുറമുഖത്തെത്തുന്ന കപ്പലുകളെ അടുപ്പിക്കുന്ന ടഗ്ഗുകളിലും മറ്റും തൊഴിലാളികളുടെ എണ്ണം പരിമിതപ്പെടുത്താനുള്ള ദേശീയ ട്രൈബ്യൂണലിന്റെ ഉത്തരവ്‌ കൊച്ചി തുറമുഖത്ത്‌ നടപ്പാക്കാന്‍ ഏപ്രില്‍ 23ന്‌ കൈക്കൊണ്ട തീരുമാനത്തിനെതിരെയാണ്‌ ഒരുവിഭാഗം ജീവനക്കാര്‍ സമരം തുടങ്ങിയതെന്ന്‌ പോര്‍ട്ട്‌ ട്രസ്റ്റും രാജീവ്‌ഗാന്ധി കണ്ടെയ്‌നര്‍ ടെര്‍മിനലിന്റെ നടത്തിപ്പുകാരായ ഇന്ത്യ ഗേറ്റ്‌വേ ടെര്‍മിനലും നല്‍കിയ ഹര്‍ജിയില്‍ പറയുന്നു. നോട്ടീസില്ലാതെയാണ്‌ കപ്പലടുപ്പിക്കുന്നത്‌ തടസ്സപ്പെടുത്തിയത്‌. ഇവരുടെ സമരം ചരക്കുനീക്കവിഭാഗത്തേയും ബാധിച്ചു. ചില കപ്പലുകള്‍ കൊച്ചി തുറമുഖത്ത്‌ അടുക്കാനുള്ള തീരുമാനം മാറ്റി മറ്റ്‌ തുറമുഖങ്ങളിലേക്കുപോയി. ഇതുമൂലം കൊച്ചി തുറമുഖത്തിന്‌ വന്‍ സാമ്പത്തിക നഷ്ടമുണ്ട്‌. നിയമവിരുദ്ധമായി തുറമുഖത്തെ പ്രവര്‍ത്തനം തടസ്സപ്പെടുത്തുന്ന യൂണിയനുകളുടെ നടപടി തടയണമെന്ന്‌ ഹര്‍ജിക്കാര്‍ ആവശ്യപ്പെടുന്നു. തൊഴില്‍തര്‍ക്ക നിയമത്തിനു വിരുദ്ധമായ സമരം നിയമവിരുദ്ധമായി പ്രഖ്യാപിക്കണം.

ചില യൂണിയനുകളുടെ നിക്ഷിപ്‌ത താത്‌പര്യമാണ്‌ പ്രശ്‌നമെന്നും ഇതുമൂലം ജോലിക്ക്‌ കയറാന്‍ തയ്യാറുള്ളവര്‍ക്കുപോലും തൊഴിലെടുക്കാനാവുന്നില്ലെന്നും തുറമുഖ ട്രസ്റ്റ്‌ വാദിച്ചു. തൊഴിലാളികളുടെ എണ്ണം പരിമിതപ്പെടുത്തണമെന്ന 2006ലെ ദേശീയ ട്രൈബ്യൂണലിന്റെ ഉത്തരവ്‌ വിശാഖപട്ടണത്തും പാരാദ്വീപിലും ഈയിടെ നടപ്പാക്കിയതാണ്‌. മറ്റു തുറമുഖങ്ങളില്‍ തിരഞ്ഞെടുപ്പിനുശേഷം നടപ്പാക്കും.

തങ്ങള്‍ സമരത്തിലില്ലെന്നും ജോലിചെയ്യാന്‍ തയ്യാറാണെന്നും ഹര്‍ജിയിലെ ഒരു എതിര്‍കക്ഷിയായ കൊച്ചിന്‍ പോര്‍ട്ട്‌ എംപ്ലോയീസ്‌ സംഘി(ബിഎംഎസ്‌)നു വേണ്ടി അഡ്വ. നഗരേഷ്‌ ബോധിപ്പിച്ചു. മറ്റ്‌ യൂണിയനുകള്‍ നോട്ടീസ്‌ നല്‍കാതെയാണ്‌ സമരം നടത്തുന്നതെന്നും ട്രൈബ്യൂണലിലെ ഉത്തരവ്‌ സംബന്ധിച്ച പ്രശ്‌നം സമാധാനപരമായി ചര്‍ച്ചചെയ്‌താണ്‌ തീര്‍പ്പാക്കേണ്ടത്‌.

Anonymous said...

THIRUVANANTHAPURAM: Chief Minister V.S. Achuthanandan has described the Kerala High Court’s observations about the trade union culture in the State as ‘unfortunate,’ but called for introspection among trade unions to rectify shortcomings, if any.

Delivering his May Day address at a massive rally organised by various trade unions here on Friday, the Chief Minister said it was not correct to make any generalised observation about the trade union culture in the State when considering a specific labour dispute, especially because the labour situation in the State had been excellent over the last two to three years. The State had witnessed only very few strikes during these years. The government’s general approach had been one of finding tripartite solutions to labour disputes and it had found that the trade unions were willing to cooperate with such initiatives.
Investor-friendly

Kerala, he pointed out, was widely being acknowledged as one of the most investor-friendly States also because of the positive role being played by workers. The number of profit-making public sector industrial units in the State had gone up from 12 during United Democratic Front rule to 30 now. This was the result of the Left Democratic Front government’s efforts to create a cordial industrial and labour climate in the State.

This did not, however, mean that the functioning of trade unions was beyond reproach. Trade unions must be ready to accept criticism and make appropriate corrections through self-critical analysis. The survival and growth of industrial units must also be one of the prime concerns of workers and trade unions. Every demand must be supported by a sense of realism. Direct action must be the last resort to secure demands.

hindu 02 may 09

Anonymous said...

തൊഴിലാളിവര്‍ഗം
നേരിടുന്ന പ്രശ്‌നങ്ങള്‍

കേരളത്തില്‍ തൊഴിലെടുത്തു ജീവിക്കുന്നവരുടെ എണ്ണം ഒരു കോടിഇരുപതുലക്ഷത്തോളം വരും. ഇവരില്‍ ആറുലക്ഷത്തോളം വരുന്ന സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരും അധ്യാപകരും ഉള്‍പ്പെടെ
പതിനഞ്ചുലക്ഷത്തോളം പേര്‍ മാത്രമാണ്‌ സംഘടിതരായിട്ടുള്ളത്‌. ബാക്കിയുള്ളവരെല്ലാം അസംഘടിതരാണ്‌. കേരളത്തിലെ ഏറ്റവും കരുത്തുറ്റ ട്രേഡ്‌യൂണിയന്‍ സംഘടന സര്‍ക്കാര്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥരുടേതാണ്‌.
ഉത്‌പാദനമേഖലയുമായി ബന്ധപ്പെടാത്ത ഈ വിഭാഗം മാര്‍ക്‌സിയന്‍ നിര്‍വചനപ്രകാരം തൊഴിലാളികളല്ല

കെ. വേണു

പ ത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ മാര്‍ക്‌സ്‌ തൊഴിലാളിവര്‍ഗത്തിന്റെ ഒന്നാം സാര്‍വദേശീയ സംഘടന കെട്ടിപ്പടുത്ത്‌ അവകാശങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി പൊരുതാന്‍ ശ്രമിച്ച ചരിത്രപശ്ചാത്തലത്തില്‍നിന്ന്‌ ഏറെ വ്യത്യസ്‌തമായ ലോകസാഹചര്യമാണ്‌ ഇന്ന്‌ നിലനി'ുന്നത്‌. തികച്ചും വ്യത്യസ്‌തമായ പുതിയ വെല്ലുവിളികളാണ്‌ ഇന്ന്‌ തൊഴിലാളിവര്‍ഗ പ്രസ്ഥാനങ്ങള്‍ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത്‌. തൊഴിലാളിവര്‍ഗ പ്രസ്ഥാനങ്ങളാവട്ടെ ലോകതലത്തില്‍ ഏകീകൃതമായി സംഘടിതമല്ല; പ്രത്യയശാസ്‌ത്രപരമായി തീരെ ദുര്‍ബലരും.
1986 മെയ്‌ ഒന്നിന്‌ ചിക്കാഗോയില്‍ നടന്ന തൊഴിലാളിവര്‍ഗ അവകാശ പ്രഖ്യാപന റാലിക്കുനേരെ ഭരണകൂടം നടത്തിയ അടിച്ചമര്‍ത്തലിനെതിരെ ആഗോളതലത്തില്‍തന്നെ തൊഴിലാളികള്‍ക്കിടയില്‍ ഉയര്‍ന്നുവന്ന രോഷത്തിന്റെ പ്രതിഫലനമായിട്ടാണ്‌ ഏംഗല്‍സിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുണ്ടായിരുന്ന രണ്ടാം ഇന്റര്‍നാഷണലിന്റെ ആഭിമുഖ്യത്തില്‍ മെയ്‌ദിനം സാര്‍വദേശീയ തൊഴിലാളി ദിനമായി ആചരിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത്‌.
1917 ലെ ഒക്ടോബര്‍ വിപ്ലവത്തോടുകൂടി തൊഴിലാളി വര്‍ഗം അധികാരിവര്‍ഗമായത്‌, ലോകമെമ്പാടുമുള്ള തൊഴിലാളിവര്‍ഗ പ്രസ്ഥാനങ്ങള്‍ക്ക്‌ വമ്പിച്ച ആവേശം പകര്‍ന്നെങ്കിലും മറ്റൊരുതലത്തില്‍ തൊഴിലാളി പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ അപചയത്തിന്‌ ഹേതുവാകുകയും ചെയ്‌തു. സോവിയറ്റ്‌ യൂണിയനിലും പിന്നീട്‌ രൂപംകൊണ്ട ചൈന ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള സോഷ്യലിസ്റ്റ്‌ രാജ്യങ്ങളിലും തൊഴിലാളിവര്‍ഗത്തിന്റെ മൗലികാവകാശങ്ങളെയും നിഷേധിക്കപ്പെടുകയാണുണ്ടായത്‌. ഇന്നത്തെ ചൈനയില്‍ പുതിയ മുതലാളിവര്‍ഗത്തിന്‌ തൊഴിലാളികള്‍ക്കെതിരായി എന്ത്‌ നടപടിയെടുക്കാനും അവകാശമുള്ളപ്പോള്‍, തൊഴിലാളിവര്‍ഗത്തിന്‌ പ്രാഥമികമായ ട്രേഡ്‌യൂണിയന്‍ അവകാശംപോലുമില്ലെന്ന വസ്‌തുത ഈ പതനത്തിന്റെ പ്രത്യക്ഷ ഉദാഹരണമാണ്‌.

ജനശക്തി said...

അനോണി കോപ്പി പേസ്റ്റ് ചെയ്ത കെ.വേണുവിന്റെ ലേഖനത്തിലെ ചില പോയിന്റുകള്‍ക്ക് ഒരു വിയോജനക്കുറിപ്പ്.

ലോക തൊഴിലാളി ദിന സന്ദേശമായി എഴുതിയ ലേഖനത്തില്‍ ഉടനീളം തൊഴിലാളി വര്‍ഗത്തിന്റെ അപചയങ്ങള്‍ മാത്രം നിരത്തുകയും, മുതലാളിത്തത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു വിമര്‍ശനം പോലും ഉന്നയിക്കാതിരിക്കുകയും (അഭിനന്ദനത്തിന്റെ, ആരാധനയുടെ സ്വരമല്ലേ ഉടനീളം എന്നു പോലും സംശയം) ചെയ്യുന്നതില്‍ വേണു ഇന്നെത്തപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന അവസ്ഥയുടെ കൃത്യമായ സൂചനകളുണ്ട്.

“തൊഴിലാളി വര്‍ഗം അധികാരി വര്‍ഗമായത്’ എന്ന പ്രയോഗത്തിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചിന്താഗതി വ്യക്തമാണ്. അത് മാറ്റി വെച്ചാല്‍ തന്നെ തൊഴിലാളി വര്‍ഗം ഒരിക്കലും അധികാരത്തില്‍ വരരുത് വന്നാല്‍ തങ്ങളെ തന്നെ നിഷേധിക്കുന്ന ശക്തികളാകും എന്നാണോ അദ്ദേഹം അര്‍ത്ഥമാക്കുന്നത് എന്നറിയില്ല. അങ്ങിനെ അര്‍ത്ഥമാക്കുന്നുവെങ്കില്‍ അത് കേവല യുക്തിയെ തന്നെ നിഷേധിക്കലാകും എന്ന് തോന്നുന്നു. നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ അവകാശങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി പോരാടുകയും അത് നേടുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ അത് നിങ്ങളെ തന്നെ ഇല്ലാതാക്കും എങ്കില്‍ പിന്നെ എന്ത് വേണമെന്നാണ് വേണു പറയുന്നത്? മുതലാളിത്തത്തിന്റെ ചൂഷണങ്ങളൊക്കെ സഹിച്ച് അച്ചടക്കമുള്ള കുട്ടികളായി ‘നശിക്കാതെ’ ഇരിക്കണമെന്നോ?

“ഇന്നത്തെ ചൈനയില്‍ പുതിയ മുതലാളിവര്‍ഗത്തിന്‌ തൊഴിലാളികള്‍ക്കെതിരായി എന്ത്‌ നടപടിയെടുക്കാനും അവകാശമുള്ളപ്പോള്‍, തൊഴിലാളിവര്‍ഗത്തിന്‌ പ്രാഥമികമായ ട്രേഡ്‌യൂണിയന്‍ അവകാശംപോലുമില്ലെന്ന വസ്‌തുത“ യിലൂടെയും അദ്ദേഹം പറയുന്നത് ഇത് തന്നെയായിരിക്കണം. തൊഴിലാളിവര്‍ഗം അധികാരം പിടിച്ചടക്കികൂടാ.

“വ്യാപാരസംരംഭങ്ങളുടെ സുഗമമായ പ്രവര്‍ത്തനത്തിന്‌ ട്രേഡ്‌യൂണിയനുകള്‍ ആവശ്യമാണെന്ന ധാരണയിലേക്ക്‌ മുതലാളിമാര്‍ വളര്‍ന്നു“ എന്ന് ഒട്ടും വിമര്‍ശനാത്മകമായല്ലാതെ എഴുതുന്ന ശ്രീ വേണു പറയാന്‍ മടിക്കുന്ന കാര്യം ഇത്തരം ധാരണയിലേക്കോ തൊഴിലാളികളുടെ അവകാശങ്ങള്‍ അംഗീകരിക്കുന്ന അവസ്ഥയിലേക്കോ, ട്രേഡ് യൂണിയന്‍ നിയമങ്ങളുടെ നിര്‍മ്മാണത്തിനോ ഒക്കെ മുതലാളിവര്‍ഗത്തിനു മാറേണ്ടി വന്നത് തൊഴിലാളികളുടെ നിരന്തരമായ പോരാട്ടങ്ങളുടെ പരിണതഫലമായാണെന്നതാണ്. തെറ്റായ വ്യാഖ്യാനവും ചരിത്ര നിഷേധവും ആണ് വേണുവിന്റെ ഇത്തരം എഴുത്തുകള്‍. ട്രേഡ് യൂണിയന്‍ നേതൃത്വങ്ങള്‍ മുതലാളിമാരുമായി വിലപേശി ഇടനിലക്കാരായി നിന്ന് ആനുകൂല്യം പറ്റുന്നു എന്നു പറയുന്നതൊക്കെ അപഭ്രംശങ്ങളെ നിയമമാക്കുന്ന വ്യാഖ്യാനശൈലിയാണ്. അതല്ലല്ലോ തൊഴിലാളി സംഘടനകള്‍ എന്ന ആശയം കൊണ്ട് ഉദ്ദ്യേശിക്കുന്നത്. ഇവിടെയും വേണു സംഘടിക്കുന്നതിനു എതിരാകുന്ന കാഴ്ചയാണ് കാണുന്നത്. സംഘടിക്കുന്നവരേ നിങ്ങളെ കാത്തിരിക്കുന്നത് സ്വത്വ നാശം. :)

“ തങ്ങളുടെ സംഘടിതശക്തി ഒരു ചെറുവിഭാഗത്തിന്റെ ഇടുങ്ങിയ താത്‌പര്യങ്ങള്‍ക്ക്‌ മാത്രമായി വിനിയോഗിക്കുകയും അത്‌ പലപ്പോഴും പൊതുസമൂഹത്തിന്‌ വിരുദ്ധമായി തീരുകയും ചെയ്യുന്ന അവസ്ഥ സര്‍വസാധാരണമായി കാണാം. കേരളം ഈ പരിണാമത്തിന്റെ പ്രകടമായ മാതൃകകളിലൊന്നാണ്“ എന്നതും ഇന്ന് മുതലാളിത്ത ശക്തികളും മാധ്യമങ്ങളും പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിന്റെ ആവര്‍ത്തനം മാത്രം. തൊഴിലാളി സംഘടനകള്‍ക്ക് ശക്തിയില്ലാത്ത ഇടങ്ങളിലെ കൊടിയ ചൂഷണം ശ്രീ വേണു കാണാതെ പോകുന്നതെന്തേ? ആ ചൂഷണത്തിനെതിരെയല്ലായിരുന്നോ അദ്ദേഹത്തിന്റെ രോഷം ഉയരേണ്ടിയിരുന്നത്? അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാദം വലിച്ചു നീട്ടിയാല്‍ ആര്‍ക്കും സംഘടിക്കാന്‍ പറ്റുകയില്ല. സംഘടിക്കുന്നവരൊക്കെ സാമൂഹ്യവിരുദ്ധരാണെന്നും വ്യക്തി മാത്രമാണ് ശരിയെന്നും വാദിക്കുന്ന വ്യക്തിവാദം തന്നെയല്ലേ ഇത്? തൊഴിലാളികളുടെ ജീവിതനിലവാരം മെച്ചപ്പെട്ടു, ഇനിയവര്‍ മദ്ധ്യവര്‍ഗമാണ്, അവരെക്കൊണ്ട് ഇനി ഒന്നിനും കൊള്ളില്ല എന്ന വാദവും തൊഴിലാളി സ്വന്തം അവകാശങ്ങള്‍ക്കു വേണ്ടി പോരാടരുത് എന്ന വാദത്തില്‍ തന്നെയാണ് എത്തിനില്‍ക്കുക. പോരാടാം, പക്ഷെ വിജയിച്ചുകൂടാ. വിജയിച്ചാല്‍ പിന്നെ അവരെക്കൊണ്ട് ഒന്നിനും കൊള്ളില്ല. ഈ വാദത്തിന്റെ മറ്റൊരു കുഴപ്പം കൂടിയുണ്ട്. ഇന്ന് അസംഘടിതരായവര്‍ അനുഭവികുന്ന ദുരിതങ്ങളെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹം പറയുന്നുണ്ട്.( അസംഘടിത തൊഴിലാളികളെ സംഘടിത തൊഴിലാളികള്‍ക്കെതിരെ തിരിച്ച് മുതലാളിമാരെ രക്ഷിക്കുന്ന തന്ത്രം നാം പലപ്പോഴും കണ്ടിട്ടുണ്ട്. സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരുടെ സമരകാലത്ത് മനോരമാദികള്‍ ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയിരുന്നത് പാവപ്പെട്ട പീടികത്തൊഴിലാളികളെയും മറ്റു അസംഘടിത തൊഴിലാളികളെയുമായിരുന്നു. (പീടികത്തൊഴിലാളികളെയും മറ്റു അസംഘടിത മേഖലയിലെ തൊഴിലാളികളെയും ചൂഷണം ചെയ്യുന്നത് യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ആര് എന്നത് മറച്ചുവെച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഒരു നമ്പര്‍) ഈ തൊഴിലാളികള്‍ നാളെ സംഘടിച്ച് തങ്ങളുടെ അവകാശം നേടിയാലും, ജീവിതം മെച്ചപ്പെടുത്തിയാലും വേണു അവരെയും തള്ളിക്കളയുമോ? അതായത് അത്യാവശ്യം കഞ്ഞികുടിക്കാനുള്ള കാശ് വരെയേ തൊഴിലാളികള്‍ പോരാടാവൂ. തികഞ്ഞ മുതലാളിത്തവാദം അല്ലാതെ മറ്റെന്താണിത്? സ്വന്തം തൊഴിലാളി ചാവാതിരിക്കാനുള്ളത് കൊടുക്കുവാന്‍ മുതലാളിത്തം തയ്യാറുമാണല്ലോ. തൊഴിലാളികളുടെ ജീവിത നിലവാരം ഉയര്‍ന്നതിനെക്കുറിച്ച് പറയുന്ന വേണു പറയാതിരിക്കുന്ന ഒരു കാര്യം മുതലാളിമാരുടെയും തൊഴിലാളികളുടെയും വരുമാന വര്‍ദ്ധനവില്‍ ഉണ്ടായിട്ടുള്ള ഭീമമായ അന്തരമാണ്. അതിനെക്കുറിച്ച് നിരവധി കണക്കുകള്‍ ലഭ്യമാണു താനും. ലോകത്തില്‍ ഒരു ഡോളറിനും രണ്ട് ഡോളറിനും താഴെ മാത്രം പ്രതിദിന വരുമാനത്തില്‍ ജീവിക്കുന്ന ഭൂരിപക്ഷം നമ്മുടെ മുന്നില്‍ ഇരിക്കെ വേണുവിന്റെ ഇത്തരം വാദങ്ങള്‍ ആരെ സഹായിക്കാനാണ്?

ആഗോള വല്‍ക്കരണത്തിന്റെ മറവില്‍ വികസിത രാജ്യങ്ങളിലെ മുതലാളി വര്‍ഗം കൂടുതല്‍ ലാഭം തേടി മറ്റു രാജ്യങ്ങളിലേക്ക് തങ്ങള്‍ അതുവരെ ചെയ്തിരുന്ന തൊഴില്‍ പുറംകരാര്‍ ചെയ്യുമ്പോള്‍ അവിടത്തെ തൊഴിലാളി വര്‍ഗം അതിനെ എതിര്‍ക്കും. അതിനെ വികസ്വരരാജ്യങ്ങളിലെ തൊഴിലാളികള്‍ക്കെതിരായ നീക്കമോ മുദ്രാവാക്യമോ എന്നൊക്കെ വാദിക്കുന്ന വേണു ചെയ്യുന്നത് കൂടുതല്‍ ലാഭം തേടിപ്പോകുന്ന മുതലാളിത്ത രീതികളെ അനുകൂലിക്കുക എന്നത് തന്നെയാണ്.

സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരെയും വേണു വെറുതെ വിടുന്നില്ല. അവര്‍ തൊഴിലാളികളല്ല എന്ന വാദം അദ്ദേഹം ഉയര്‍ത്തുന്നുണ്ട്. സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരുടെ സമരകാലത്തും ഇതേ വാദം നാം കണ്ടതാണ്. തൊഴിലാളികള്‍ അല്ലെന്ന് പറയുന്ന വേണു ഇവരെ ഏത് വകുപ്പില്‍ പെടുത്തണം എന്ന് പറയാതെ രക്ഷപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. സ്വന്തമായി ഉല്പാദന ഉപകരണം കൈവശം ഇല്ലാത്തവര്‍ തൊഴിലാളികളാണെങ്കില്‍ ഇവരും അങ്ങിനെ തന്നെ അല്ലേ? മാര്‍ക്സിസ്റ്റ് പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തില്‍ വിദഗ്ദര്‍ വിശദീകരിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.

“കേരളത്തിലെ ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയിലെ നിലവാരത്തകര്‍ച്ചയ്‌ക്ക്‌ പലകാരണങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും“ എന്ന് ഒഴുക്കന്‍ മട്ടില്‍ പറയുകയും, അവിടത്തെ സംഘടനകളെ മാത്രം വ്യക്തമായി കുറ്റപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുക വഴി വേണു താന്‍ ലേഖനത്തിലുടനീളം പുലര്‍ത്തുന്ന തൊഴിലാളി വിരുദ്ധതക്ക്, സംഘടനാ വിരുദ്ധതക്ക് അടിവരയിടുന്നു.