
എന്നാല്, ചരിത്രത്തെ കീഴ് മേല് മിറച്ചു കൊണ്ടുള്ള സംഭവം നടന്നത്, കഴിഞ്ഞ ആഴ്ചയാണ്. ബംഗളൂരുവിലെ വിധാന് സൌധയില് കര്ണാടക അസംബ്ളി നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കെ, സംസ്ഥാനത്ത് അധികാരത്തിലുള്ള ബി ജെ പിയില് പെട്ട സഹകരണ മന്ത്രി ലക്ഷ്മണ് സവാദി, വനിതാ ശിശുക്ഷേമ മന്ത്രി സി സി പാട്ടീല്, തുറമുഖ-ശാസ്ത്ര സാങ്കേതിക മന്ത്രി കൃഷ്ണ പാലേമര് എന്നിവര് തങ്ങളുടെ മൊബൈല് ഫോണില് അശ്ളീല ചിത്രങ്ങള് അഥവാ നീലച്ചിത്രം കണ്ടാസ്വദിക്കുന്ന രംഗം ഒരു സ്വകാര്യ ടെലിവിഷന് ചാനലിന്റെ അസംബ്ളി കവറേജില് സ്ഥാനം പിടിക്കുകയും തുടര്ന്നുണ്ടായ വിവാദത്തില് ഈ മൂന്നു മന്ത്രിമാരും രാജി വെച്ചതുമായ സംഭവം തന്നെയാണ് പരാമര്ശിക്കുന്നത്. ഭാരതീയ സംസ്ക്കാരത്തിന്റെ കാവലാളുകളും സര്വാധികാരികളുമായി ചമയുന്ന സംഘപരിവാറില് പെട്ട മന്ത്രിമാരാണ്, പൊതുസ്ഥലത്തിന്റെയും അസംബ്ളിയുടെയും മാന്യത കെടുത്തിക്കൊണ്ട് ഈ അശ്ളീലകൃത്യം നിര്വഹിച്ചിരിക്കുന്നത്. അശ്ളീല ചുവയുള്ള കാര്യങ്ങള് വില്ക്കുക, വാങ്ങുക, വിതരണം ചെയ്യുക തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങള് നിരോധിക്കുന്ന സെക്ഷന് 292, 294 അനുസരിച്ച് വിചാരണക്ക് വിധേയരാവാന് തയ്യാറെടുക്കുകയാണ് മന്ത്രിമാര്. ഏറ്റവും കൌതുകകരമായ കാര്യം, സ്ത്രീകള് മാന്യമായി വസ്ത്രം ധരിക്കാത്തതാണ് അവര് ആക്രമിക്കപ്പെടുന്നതിന് കാരണം എന്ന് പ്രഘോഷിച്ച ആളാണ് വനിതാ ശിശുക്ഷേമ മന്ത്രി സി സി പാട്ടീല് എന്നതാണ്. സ്ത്രീകളുടെ വസ്ത്രധാരണത്തിലല്ല പ്രശ്നം എന്നതും കാണുന്ന ആളുകളുടെ കണ്ണിലും മനോഭാവത്തിലുമാണ് പ്രശ്നമെന്നുമുള്ള ആധുനികതാ വാദികളുടെ അഭിപ്രായം ശരിവെക്കുന്ന സംഭവങ്ങളാണ് നടന്നിരിക്കുന്നത്.
ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം അതൊന്നുമല്ല. ഈ കോലാഹലത്തിനു തൊട്ടുപുറകെയായിരുന്നു ഈ വര്ഷത്തെ വാലന്റൈന്സ് ദിനാഘോഷം. പ്രണയികളുടെ ദിവസമായി ലോകമെമ്പാടും ആഘോഷിക്കുന്ന വാലന്റൈന്സ് ദിനത്തിലിത്തവണ പ്രതിഷേധം നടന്നത് മധ്യപ്രദേശിലെ ഇന്തോറിലും ആന്ധ്രയിലെ ഹൈദരാബാദിലും കശ്മീരിലും തമിഴ്നാട്ടിലും മറ്റും മാത്രമാണ്. ബംഗളൂരുവിലോ മംഗലാപുരത്തോ കര്ണാടകത്തില് മറ്റെവിടെയെങ്കിലുമോ സമാന സംഭവങ്ങള് നടന്നതായി പത്രമാധ്യമങ്ങളോ ടെലിവിഷന് ചാനലുകളോ റിപ്പോര്ട് ചെയ്യുകയുണ്ടായില്ല. ഇന്റര്നെറ്റില് പരതി നോക്കിയെങ്കിലും കര്ണാടകത്തില് നിന്ന് വാര്ത്തകളൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്തൊരു സമാധാനം! എന്താണ് കാരണം? മറ്റൊന്നുമല്ല. ലൈംഗികാസംതൃപ്തരായ ബഹുഭൂരിപക്ഷം സാധാരണ ഇന്ത്യക്കാരെയും പോലെ അതി സാധാരണക്കാര് തന്നെയാണ് സാംസ്ക്കാരിക പരിശുദ്ധി വാദക്കാരായ ബിജെപിക്കാരും എന്ന സത്യം പുറത്തുവന്നതിന്റെ ജാള്യതയിലാണ് സദാചാരപ്പൊലീസുകാര് മാളത്തിലൊളിച്ചിരിക്കുന്നത്.
ചലച്ചിത്രങ്ങള് രൂപപ്പെട്ട കാലത്ത്, ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തില് തന്നെ ബ്ളൂഫിലിം എന്നറിയപ്പെടുന്ന അശ്ളീല സിനിമകളുടെ(പോര്ണോഗ്രാഫിക് മൂവീസ്) വ്യവസായവും ആരംഭിച്ചിരുന്നു. ചരിത്രത്തിലുടനീളം ലൈംഗികതയും അശ്ളീലദൃശ്യങ്ങളും ചിത്രീകരിക്കാന് വേണ്ടി ചലച്ചിത്ര ക്യാമറ ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ടതിന് രേഖകളുണ്ട്. മുഖ്യധാരാ സിനിമകളാകട്ടെ തൊണ്ണൂറ്റൊമ്പത് ശതമാനവും മൃദു ലൈംഗികോത്തേജന ചിത്രങ്ങളുമാണ്. ലോകസിനിമയുടെ ചരിത്രമെന്നത്, ആണുങ്ങള് പെണ്ണുങ്ങളുടെ ഫോട്ടോയെടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നതിന്റെ ചരിത്രമാണെന്ന് പരിഹസിച്ചത് വിഖ്യാത ചലച്ചിത്രകാരനായ ഴാങ് ലുക് ഗൊദാര്ദ് തന്നെയായിരുന്നു. ഡിജിറ്റല് വിപ്ളവവും ഇന്റര്നെറ്റും വ്യാപിച്ചതോടെ, അശ്ളീല സിനിമകള് ലോകത്താര്ക്കും എപ്പോഴും എവിടെയും സുലഭമായി ലഭ്യമായി തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു. പാവം മന്ത്രിമാര്ക്ക് ഇതൊക്കെ കാണാന് വിലക്കുകള് ഉള്ളതു കൊണ്ട്, ആദ്യമായി ലഭ്യമായപ്പോള് കൌതുകത്തോടെ വിശദമായി കാണുകയായിരുന്നുവെന്ന് വേണം കരുതാന്.
1900കളില് തന്നെ ആരംഭിച്ച നീലച്ചിത്ര വിപണി, മുഖ്യധാരാ സിനിമക്കും സൌന്ദര്യാത്മക സിനിമക്കും ഒപ്പം തഴച്ചു വളര്ന്നു. വ്യഭിചാരവ്യവസായം പോലുള്ള സംഘടിത കുറ്റകൃത്യക്കാരായ അധോലോകത്തിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലുള്ളതായതിനാല് അത് ഒരു വഴിക്കും നിയമങ്ങള് മറ്റൊരു വഴിക്കും എന്ന നിലയില് കാര്യങ്ങള് മുന്നോട്ടു പോയിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. 1960കളോടെ, യൂറോപ്യന് രാജ്യങ്ങളില് ഇത്തരം ചിത്രങ്ങളോടുള്ള സാമൂഹികമായ മനോഭാവത്തില് മാറ്റങ്ങള് രൂപപ്പെട്ടു തുടങ്ങി. നെതര്ലാന്റ്സില് 1969ല് തന്നെ പോര്ണോഗ്രാഫി നിയമവിധേയമാക്കുകയും തുടര്ന്ന് ബ്ളൂ ഫിലിം വാണിജ്യത്തില് വന് കുതിച്ചു ചാട്ടം തന്നെ ഉണ്ടാവുകയും ചെയ്തു. 1970കളില്, അമേരിക്കന് ഐക്യ നാടുകളടക്കമുള്ള നിരവധി പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളില്, അഡല്ട്ട് തിയേറ്ററുകള് പ്രത്യേകമായി ഉയര്ന്നു വന്നു. തുറന്ന ലൈംഗിക പ്രദര്ശനം ധാരാളമായി സ്വീകരിക്കപ്പെടുമെന്ന് കരുതിയിരുന്നുവെങ്കിലും, യാഥാസ്ഥിതികതക്കു തന്നെയാണ് മുന്തൂക്കം കൈവന്നത് എന്നതും കാണാതിരിക്കേണ്ടതില്ല. ലൈംഗിക ബന്ധത്തിന് മലയാളത്തിലുള്ള വിളിപ്പേരുകളിലൊന്നായ 'ഒളിസേവ'യിലായിരുന്നു മാന്യസമൂഹത്തിന് താല്പര്യം. 1980കളില് ഹോം വീഡിയോ പ്രചാരത്തിലായതോടെ, ജനങ്ങള്ക്ക് മാന്യത പുറത്ത് സംരക്ഷിക്കാനും തങ്ങളുടെ വീടുകളിലോ മറ്റ് സ്വകാര്യസ്ഥലങ്ങളിലോ വെച്ച് ബ്ളൂഫിലിം സൌകര്യമായി കാണുന്നതിനുള്ള അവസരം വര്ദ്ധിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇന്ത്യയടക്കമുള്ള സകല രാജ്യങ്ങളിലും തുടര്ന്നുള്ള കാലയളവില്, ബ്ളൂഫിലിം വിപണനം വന് തോതില് വ്യാപിച്ചു. 1990കളില് ഇന്റര്നെറ്റ് യാഥാര്ത്ഥ്യമായതോടെ സ്ഥിതിഗതികള് കൂടുതല് മാറി മറിഞ്ഞു. കടകളില് പോയി രഹസ്യമായി വാങ്ങുകയോ, തപാലില് വരുത്തുകയോ വേണ്ടതില്ലാത്ത വിധത്തില് അവരവരുടെ കമ്പ്യൂട്ടറില് തന്നെ വിവിധ സൈറ്റുകളില് നിന്ന് ഡൌണ്ലോഡ് ചെയ്തോ ഓണ്ലൈനായോ നീലച്ചിത്രങ്ങള് കാണാവുന്ന സ്ഥിതി വന്നു. സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ വികാസത്തിന്റെ ഓരോ ഘട്ടത്തിലും ജനങ്ങള്ക്ക് പുറമേക്ക് മാന്യരായി നടിക്കുകയും തങ്ങളുടെ സ്വകാര്യതകളില് നിയമം ലംഘിക്കുകയും ചെയ്യാവുന്ന സ്ഥിതി കൂടുതല് കൂടുതല് സൌകര്യപ്രദമായിക്കൊണ്ടിരുന്നുവെന്നു കാണാം. മാത്രമല്ല, നിയമപരവും സാമൂഹികവുമായ കാരണങ്ങളാല് ബ്ളൂഫിലിം കാണാന് സൌകര്യം കിട്ടാതിരുന്ന വലിയൊരു വിഭാഗം ജനങ്ങള്ക്ക് ആ സൌകര്യം സാങ്കേതിക വിദ്യയുടെ വ്യാപനത്തോടെ ലഭിച്ചു തുടങ്ങി എന്നതും ബോധ്യപ്പെടേണ്ടതാണ്.
1998ല് ഓസ്കാര് അവാര്ഡുകളിലടക്കം നോമിനേഷന് ലഭിച്ചിട്ടുള്ള അനവധി ചിത്രങ്ങള് നിര്മിച്ചിട്ടുള്ള ഡാനിഷ് നിര്മാണക്കമ്പനിയായ സെന്ട്രോപ്പ, പോര്ണോഗ്രാഫിക് സിനിമകളുടെ നിര്മാണരംഗത്തേക്കും പ്രവേശിക്കുകയുണ്ടായി. ലോകപ്രശസ്ത സംവിധായകനായ ലാര്സ് വോണ് ട്രയറുടെ ഇഡിയോടെം(1998) നിര്മിച്ചത് സെന്ട്രോപ്പയാണ്. ബ്ളൂഫിലിമുകളില് കാണാറുള്ളതു പോലെ, നേരിട്ടുള്ള ലൈംഗികതാ പ്രദര്ശനം ഈ സിനിമയിലുമുണ്ട്. 1999ല് കോപ്പന്ഹേഗന് മേഖലയില് ഏത് ഉപഭോക്താവിനും കാണാവുന്ന വിധത്തില്, കനാല് കോബനാന് എന്ന ചാനല് രാത്രികളില് പോര്ണോഗ്രാഫിക് സിനിമകള് കേബിള് ടി വി ശ്രൃംഖലയിലൂടെ പ്രദര്ശിപ്പിക്കാനാരംഭിച്ചു. ആഗോള പോര്ണോഗ്രാഫിക് വ്യവസായത്തിന്റെ സിരാകേന്ദ്രം, അമേരിക്ക തന്നെയാണ്. ഹോളിവുഡിന് തൊട്ടടുത്ത്; കാലിഫോര്ണിയയിലെ ലോസ് ഏഞ്ചലസ് നഗരത്തിലെ സാന് ഫെര്ണാണ്ടോ വാലിയിലാണ് ബ്ളൂഫിലിം നിര്മാണത്തിന്റെ ഹൃദയവും തലച്ചോറും കോര്പ്പറേറ്റ് കേന്ദ്രങ്ങളും സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. 1975ല് 5 മുതല് 10വരെ മില്യന് ഡോളര് മാത്രമായിരുന്നു, പോര്ണോഗ്രാഫി ബിസിനസിന്റെ അമേരിക്കയിലെ മൊത്തം വിറ്റുവരവെങ്കില്; 1979ല് ഇത് 100 മില്യണ് ഡോളറായി ഉയര്ന്നു. ഇപ്പോഴിത് 10 മുതല് 13 ബില്യണ് ഡോളറായി വര്ദ്ധിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇതില് തന്നെ 6 ബില്യണ് വരെ നിയമാനുസൃത സമ്പത്തും ബാക്കി കള്ളപ്പണവുമാണ്.
ലോകത്ത് ഇങ്ങിനെയൊക്കെയാണ്, അതുകൊണ്ട് ഇന്ത്യയിലും ബ്ളൂഫിലിം നിയമവിധേയമാക്കണം എന്നൊന്നുമല്ല ഈ കുറിപ്പിലൂടെ അഭിപ്രായപ്പെടാന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. ലോകത്തെമ്പാടും നടക്കുന്നതെന്തൊക്കെയാണെന്ന് നാം മനസ്സിലാക്കണമെന്നു മാത്രം. അതുമല്ല; ബ്ളൂഫിലിം നിയമാനുസൃതമായ രാജ്യങ്ങളും ഇന്ത്യയടക്കം അത് നിരോധിച്ചിട്ടുള്ള രാജ്യങ്ങളും തമ്മില്, ലൈംഗിക കുറ്റകൃത്യങ്ങളുടെ കാര്യത്തില് താരതമ്യപ്പെടുത്തി നോക്കാവുന്നതുമാണ്. അടിച്ചമര്ത്തലാണോ തുറന്നു വിടലാണോ ആളുകളെ കുറ്റകൃത്യങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കുന്നത് എന്നത് മനശ്ശാസ്ത്രജ്ഞ•ാര് കണ്ടെത്തട്ടെ. പ്രശ്നം തുടങ്ങിയിടത്തേക്കു തന്നെ എത്തിക്കാം. നിരോധിക്കപ്പെട്ടതിനാലാണ്, ഇന്ത്യയില് ബ്ളൂഫിലിമിനോട് മന്ത്രിമാര് തുടങ്ങി വിദ്യാര്ത്ഥികളടക്കമുള്ളവര്ക്ക് വലിയ കൌതുകവും ആകാംക്ഷയും നിലനില്ക്കുന്നത്. ഇഷ്ടം പോലെ ലഭ്യമായിരുന്നുവെങ്കില്, നിയമസഭക്കുള്ളില് വെച്ച് മൊബൈലില് കണ്ട് പരിഹാസ്യരാകേണ്ടതില്ലായിരുന്നുവല്ലോ. അപ്രകാരം; നിയമസഭയെ അപമാനിക്കുകയാണ് പ്രാഥമികമായി ഈ സാംസ്ക്കാരിക ദേശീയതാ വാദികള് ചെയ്തതെങ്കിലും, അതിലൂടെ വാലന്റൈന്സ് ദിനത്തിലും മറ്റും പരസ്യമായി മിണ്ടിപ്പറയാന് പെണ്കുട്ടികള്ക്കും ആണ്കുട്ടികള്ക്കും സ്വാതന്ത്യ്രം പുനരംഗീകരിച്ചുകൊടുക്കാനായി ശ്രീരാമസേനയെ നിശ്ശബ്ദരാക്കുന്ന വിരുദ്ധ പ്രവൃത്തിയായി അത് പരിണമിക്കുകയും ചെയ്തു. അതിനാല് അവര്ക്ക് സ്തുതി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഈ കുറിപ്പവസാനിപ്പിക്കുന്നു.
*
ജി പി രാമചന്ദ്രന്
1 comment:
It's a great post on the moral hypocrisy of we Indians
Post a Comment